از سال 1328 شمسی در قم و آن زمان که ایشان در صحن مطهر حضرت معصومه(س) تدریس می فرمودند؛ ولی بنده هنوز لیاقت شرکت در درسشان را پیدا نکرده بودم، با چهرۀ نورانی و ملکوتی حضرت امام (قدس سره) آشنا شدم. از همان روزهای اول دلم مملو از محبت و علاقه به ایشان شد و همواره از خداوند منان می خواستم که زنده باشم و آینده درخشان او را خود به چشم ببینم. به دل من گذشته بود که حضرتشان در آینده از مراجع بزرگ تشیع خواهند بود.
آن بزرگوار در نماز مرحوم آیت الله العظمی بروجردی (رضوان الله تعالی علیه) شرکت می فرمودند و گاهی هم مدرسه فیضیه در نماز آیت الله حاج سید محمد تقی خوانساری(ره) و آیت الله العظمی اراکی (ره) حضور به هم می رساندند. سکینه و وقار و نگاههای عمیق، چیزی بود که در اولین برخوردها با آن حضرت به چشم می آمد.
صحیفه دلجلد 1صفحه 127