دفاع از حریم علمای مسئول

‏‏     ‏‏آن روزها بعضی از نویسندگان، مرحوم علامه مجلسی را مورد‏‎ ‎‏حملات جاهلانه و یا مغرضانه خود قرار داده و او را به واسطه ارتباطش با‏‎ ‎‏دربار صفوی تخطئه کرده بودند. امام پس از اطلاع، یک روز در مسجد‏‎ ‎‏شیخ، ضمن دفاع از حریم علمای مسئول، مطالبی ایراد داشتند دائر به‏‎ ‎‏اینکه: «علمای بزرگوار سابق مانند علامه مجلسی با علم و قطع به اینکه‏‎ ‎‏قُرب آنان به سلاطین جور، موجب وَهْن آنان است و از شخصیت والای‏‎ ‎‏آنان می کاهد ولی با این حال همواره سعی می کردند ارتباط خود را با‏‎ ‎‏دربار حفظ کنند، باشد تا بتوانند با قدرت و نفوذ معنوی خویش، از سلطه‏‎ ‎‏استبداد و استکبار پادشاهان خودمحور بکاهند و اسلام را از شرشان تا‏‎ ‎‏حدودی حفظ کنند و ملت را تا حد توان از گزند ظلم و ستم آنان برحذر‏‎ ‎‏دارند حق مظلومی را بستانند، دربندی را نجات دهند و گره از کار‏
‏‎

‏‏ ‏

‏‎ ‎

‏‎

• )) آری علمای مسئول و بارع در ادوار گذشته نه می توانستند با قطع ارتباط و کناره گیری نسبت به تعدیات حکومتهای جور بر مردم، طبق تعالیم اسلام مکنوف الایدی و بی تفاوت باشند و نه از قدرت آنچنانی برخوردار بودند تا در  همه جا نافذ الکلمه و مبسوط الید باشند، بویژه آنکه مردم در سطحی از فرهنگ و آگاهی نبودند تا به ندای حق طلبانه آنان، لبیک بگویند و نه ورع و تقوای آنان اجازه می داد که هدف اصلی ارتباط را در دعاگویی محض خلاصه کنند و در ارتباط ذوب شوند و نه اکثر آنان از نظر فقهی وظیفه خود را در تشکیل حکومت می دانستند. از این رو آنان چاره منحصر به فردِ خدمت به اسلام و مسلمین را در ارتباط می دانستند تا وقتی که حکومتها علیه اسلام، شمشیر نکشند و رو در روی اسلام نباشند.