در شکستهای نظامی خیلی ناراحت نمی شدند و می فرمودند این امور را باید محول به خداوند کرد، اگر ما کشته شویم هم پیروزیم از تعداد کشته ها باکی نداشتند، در دیدار با خانواده شهدا ناراحت می شدند، ولی گریه سر نمی دادند. اما در روضه مانند ابر بهار گریه می کردند. به رجال سیاسی معتقد نبودند و با آنها ملاقات دو نفری را نداشت و می گفتند اکثراً آنها دروغ می گویند و لذا در ملاقاتها یکی دو نفر را شرکت می دادند.
صحیفه دلجلد 1صفحه 63