حضرت امام در اعمال واجب به قدری کوشش می کردند که کسی متوجه نشود به کار او تا چه رسد به عمل مستحبی. در زمان حیات آیت الله خوانساری بزرگ که نماز باران خواندند و باران هم آمد، و شبها در فیضیه نماز جماعت می خواند و استاد مقیّد بودند به جماعت ایشان حاضر بشوند. گاهی که آیت الله خوانساری نمی آمد، طلبه ها از استاد تقاضا می کردند به جای او نماز بخواند. ما هرچه دقت می کردیم که بشنویم قرائت نماز را با اینکه حمد و سوره نماز مغرب و عشا بلند خوانده می شود، کمتر قرائت ایشان را می شنیدیم. خیلی معمولی نماز می خواندند.
صحیفه دلجلد 1صفحه 32