در سال 1321 شمسی برابر 1361 قمری برای تحصیل به حوزه علمیه قم وارد و در مدرسه فیضیه حجره گرفتم و مشغول درس شدم. در یک روز تعطیلی دیدم آقایان طلاب به طرف مدرسه هجوم می برند و از بیرون فیضیه هم افراد بازاری به جمعیت طلاب افزوده می شدند. از کسی سؤال کردم سبب اجتماع را. جواب داد: آقا روح الله درس اخلاق می فرمایند. بنده هم شرکت کردم و از همانجا ایشان را شناختم. هفته ای یک روز این درس ادامه داشت، ولی چنان درس انسان سازی بود که در تمام هفته حال خوشی داشتیم و گویا شارژ بودیم. این یکی از لحظه های خوش دوران عمر ما بود که فراموش نمی شود.
متأسفانه بعد از سه یا چهار هفته، استاد درس را تعطیل کردند. پرسیدم چرا؟ گفتند، معاصرین ایشان او را متهم کردند. آری [در مواردی] معاصرت حجابی است ضخیم که انسانها را از ترقی و تعالی باز می دارد. یکی از خاطره های تلخ دوران عمرم که فراموش نشده و نخواهد شد، تعطیل شدن این درس اخلاق بود. اگر این درس ادامه پیدا می کرد، انسانهایی می ساخت مانند خود استاد بزرگوار.
صحیفه دلجلد 1صفحه 31