از مساجد مختلف تهران می‌آمدند و از ما برای سخنرانی دعوت می‌کردند؛ یعنی جمعیت، سخنران می‌خواست. لذا این برنامه‌‌ها بازتاب خیلی عالی در بین توده‌‌های مردم داشت؛ مخصوصا آن پیامی که امام در رابطه با 19 دی داد. اصلا حرکت به مردم می‌داد، جرأت به مردم می‌داد؛ یعنی مردم ترس‌شان ریخت. انصافاً بیانات امام در طول این زمان مثل یک صاعقه‌ای بود که بر فرق دشمن فرود می‌آمد و امیدی بود که در دل دوستان ایجاد می‌شد. به نظرم مجالس مختلفی در شهرستان‌ها گرفتند.
در اربعین شهدای قم قضیه تبریز پیش آمد که در آنجا خیلی مسأله حاد شده بود و بحمدالله اربعین‌‌های مختلف در یزد، اهواز، مشهد و... راه افتاد.
اربعین‌‌ها خیلی باشکوه بود. ولی همین شهادت شهدای 19 دی به قدری در قم اثر گذاشت که من وقتی آن جمعیت را در مسجد اعظم دیدم، گفتم اگر این مسجد اعظم اصلا هیچ کاری در تاریخ نکرده باشد
کتابدهه پنجاهصفحه 41
همین مجلس، کافی است. جمعیت، تمام شبستان‌های مسجد، صحن مسجد، زیر گنبد و همه را پر کرده بود و عموما هم جوان‌‌ها بودند.
در شهرستان‌ها جوان‌‌ها، فرهنگی‌ها، دانش‌آموزان و کارگر‌ها را تهدید کرده بودند که اگر در جلسات شرکت کنید شما را اخراج می‌کنیم؛ اما در عین حال کارگران، کارخانه‌‌ها را تعطیل کرده و در مجالس شرکت می‌کردند. استقبال فوق‌العاده‌ای بود. وقتی اسم امام را می‌بردیم اصلا مردم از وجد و شادی از خود بی‌خود می‌شدند. نام امام یک شوری در مردم ایجاد می‌کرد. امام مظهر مظلومیت انقلاب و شیعه شده بود.
کتابدهه پنجاهصفحه 42