بعد از گذشت یکی - دو ماه از پیروزی انقلاب به نهاد ریاست جمهوری رفتم. بچه های سپاه هم آنجا حضور داشتند. من از طرف شهید چمران مأموریت هایی داشتم. آقایان: ابراهیم یزدی و عبدالعلی بازرگان هم بودند؛ چون پدرِ عبدالعلی من را کاملا می شناخت، اختیاراتی به من داد.
اولین کاری که کردم به دفتر ساواک سابق رفتم و به همراه آقایان: دکتر نژاد حسینیان، مجید حداد عادل، علیرضا محسنی، علی عزیزی، حاج کاظم، معیری و دیگر دوستان، آنجا را تحویل گرفتیم.
آنجا قسمتی به نام مرکز اسناد بود که منافقین بسیار مایل بودند آنجا نفوذ کنند، البته عده ای قبل از ما به آنجا رفته بودند. ناگفته نماند که ادارات جاسوسی ساواک زیاد بود. وقتی وارد اتاقها شدیم دیدیم که پرده
کتابخاطرات مبارزه و زندانصفحه 98
کرکره های آنجا سیمانی است. اتاقها را طوری ساخته بودند که هر گروه و دایره فقط کارمندهای خودش را می شناخت.
مرکزی متعلق به ساواک به نام باغ مهران بود که ساختمانهای عظیمی داشت و آنها گمان نمی کردند که ما به آنجا دسترسی پیدا کنیم. پولها و طلا و جواهراتشان را داخل کشوی میزها و گاوصندوق ها پنهان کرده بودند. در بیشتر کشوها قرص اعصاب و قرصِ خواب یافت می شد. گاو صندوقها را نمی توانستیم باز کنیم. اگر با نارنجک این کار را می کردیم اسناد از بین می رفت. یکی از کارمندهایشان که در باز کردن گاوصندوق ها تبحر داشت را از خانه اش آوردیم که درِ گاوصندوق ها را باز کرد و ما توانستیم به اسناد و طلا و جواهرات دسترسی پیدا کنیم. البته در بعضی کشوها هم اسناد زیادی موجود بود و صندوقی هم بود که پر از کارتکس بود. ساواک 12-13 دایره داشت.
من ابتدا پرونده و عکس خودم را پیدا کردم و دیدم که چه کسانی من را لو داده و راجع به زندگی من مطالبی گفته اند.
علی جهان آرا که جزو گروه منصورون بود و به همراه آقایان: نعمت زاده و بصیرزاده در اصفهان توسط ساواک دستگیر شدند و علی زیر شکنجه شهید شد و خانواده اش به دنبال او می گشتند، من از میان اسناد ساواک عکسش را در آوردم و پروندهاش را پیدا کردم.
در مورد آقای نعمت زاده ( وی رایزن فرهنگی ایران در لبنان شد) که در زمان شاه چند سالی زندگی مخفی داشت؛ نیز همین طور بود. یعنی ساواک عکسش را تکثیر کرده و به هواپیمایی، آژانس ها و مسافربری ها داده بود و مدام تحت تعقیب بود. من توانستم پرونده اش را از میان اسناد ساواک پیدا کنم.
کتابخاطرات مبارزه و زندانصفحه 99
هنوز جنگ ایران و عراق شروع نشده بود که خانواده شهید جهان آرا به خانه ما آمدند و من اسناد مربوط به علی را به آنها دادم. ماجرا از این قرار بود که او زیر شکنجه های ساواک شهید شده بود. اما به خانواده اش گفته بودند چون او با رفقایش همکاری نکرده، از زندان آزاد شده است. وی دانشجوی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران بود.
ساواک تشکیلات قوی اداری داشت و بسیار هم مجهز بود. ساواک دانش آموزان دبستانها و دبیرستانها را با ماهی 20 -10 تومان به عنوان منبع خودش تعیین کرده بود. به عنوان مثال وقتی من در دوران دبیرستان انشایی نوشتم، یکی از همکلاس هایم که ماهی 10 -5 تومان از ساواک می گرفت، من را به آنها معرفی کرده بود. در دانشگاهها چه در داخل و چه در خارج از کشور هم همین مسأله حاکم بود؛ یعنی ساواک همه جا منبع خبری داشت و اطلاعات را رد و بدل می کرد و می خواست حکومت خودش را حفظ کند.
کتابخاطرات مبارزه و زندانصفحه 100