5. صاحب خانم

‏‏ ‏

‏‏مرحوم صاحب خانم عمه ما و دختر مرحوم سید احمد هندی، اول به مرحوم‏‎ ‎‏شکرالله خان از خوانین و رؤسای ایل بربرود و جاپلق قره کهریز ازدواج کرد. برادر‏‎ ‎‏شوهرشان مرحوم کریم خان پای خود را از حد گلیم بیشتر دراز کرده به ادعای ریاست‏‎ ‎‏حتی سلطنت برخاست و مرحوم صاحب خانم خواب می بیند که کریم خان از برج بسیار‏‎ ‎‏بلندی بالا رفت و از آنجا به پایین پرت شده و سرنگون شد همین طور هم شد و این‏‎ ‎‏طایفه متلاشی شده و تعدادی از آنها باقی ماندند (غرور و گاهی طمع و فرصت طلبی و‏‎ ‎‏خودخواهی و خودبینی «این منم طاووس علیین شده»، رجال و بزرگان و زنان و رؤسا را‏‎ ‎‏به تباهی سوق می دهد و عبرت سایرین باید باشد و نشده است). نمی دانم از اشرار‏‎ ‎‏بودند یا خیر، حسن خان، حسین خان و علی جان خان. حسین خان به خمین آمده بود و‏‎ ‎‏من در سنین ده چهارده سالگی بودم. حکومت خمین حسین خان را دستگیر و در‏‎ ‎‏عمارت اندرونی محل ولادت ما در زیر بالاخانۀ جنوبی زندانی و در «کنده» که آلت بستن‏‎ ‎‏پا بود پایش را بستند. در کنده چهار نفر را با یک پای می بستند. کنده چوب مدور و‏‎ ‎‏درازی بود و رویش میلۀ آهنی بزرگی قرار داشت و از یک طرفش محکم با قفل بزرگی‏‎ ‎‏بسته می شد و زندانی موقع نماز و وضو تحت مراقبت از کنده رها و مجدداً پایش در‏‎ ‎‏کنده قرار می گرفت. این خان از بستگان شوهر اول عمۀ ما مرحوم صاحب خانم بود.‏‎ ‎‏مرحوم صاحب خانم بعد از فوت شوهر اول با مرحوم آخوند ملا محمد جواد ازدواج‏‎ ‎‏کرد. ایشان از همسر اولشان (مرحوم شکرالله خان) اولادی نداشتند و بعد از فوت شوهر‏‎ ‎‏اول و همچنین رحلت خواهرش مرحوم آغا بانو خانم عیال مرحوم آخوند ملا محمد‏‎ ‎‏جواد به عقد ایشان درآمد و از شوهر دوم هم فرزندی پیدا نکرد. و در سال 1320 قمری‏‎ ‎‏که مرحوم آقا مصطفی پدر ما را شهید کردند برای تعقیب قاتل به سرپرستی صغار و مادر‏‎ ‎
‏‎

‏‏یک تذکری می دهم یکی از نشریات و کتاب سرتاسر کذب می نویسد از قول‏‎ ‎‏پسندیده که من و پدرم و امام خمینی در کراچی ملبس به لباس سیادت و روحانی شده ایم‏‎ ‎‏و مادرمان در آنجا به لباس و حجاب اسلامی درآمده است می خواهم سؤال کنم جد‏‎ ‎‏ما در 150 سال قبل در خمین این عمارت موجود را خریده و با خواهر‏‎ ‎‏یوسف خان ازدواج کرده و املاک واسوران و نازی و شاهین و غیره را خریده و سه‏‎ ‎‏عیال دیگر گرفته و پدر ما مرحوم آقا مصطفی حدود بیست و پنج سال بعد از آن‏‎ ‎‏تاریخ متولد شده و من سید مرتضی پسندیده پنجاه و هشت سال بعد در خمین متولد‏‎ ‎‏شده ام آیا قبل از تولد پدرم کراچی رفته ام و آیا عموی ما که سالها قبل از مسئله تنباکو و‏‎ ‎
‏‎

‏‏ ‏

‏‎ ‎

‏‎

• . مرحوم آخوند ملا محمدجواد با تمام رجال با نرمی و ملایمت رفتار می کرد و خوش برخورد بود و با تواضع با مردم عمل می کرد با دختر جوانی از طبقۀ متوسط به نام خاور سلطان ازدواج کرد و از وی اولادی پیدا نکرد و در سنین بالای شصت سال در خمین و به مرض وبا و یا شبه وبا درگذشت؛ و من و سایرین که یادم نمانده از مرض مرقوم فرار و به بیشه علی نزدیک قورچی باشی قصبۀ مسکونی خاله مان مرحوم خدیجه خانم اقامت گزیدیم و پسر خالۀ ما و حضرت امام خمینی، آقای میرزا حسن خان به مرض شبه وبا مبتلا و به اتفاق با حال مرض به منزل خاله آمدیم در بین راه خاله زاده برای سرگرمی دائماً به تیراندازی گویا با ده تیر مشغول بود و مرض رفع شد و فعلاً در تهران و بازنشسته است و خودش بعکس خانم مریضۀ ناتوانش سلامت و خدمتگذار زوجه می باشد در بیشه علی اقامتگاه خبر فوت مرحوم آخوند ملا محمد جواد را به مرض وبا به ما دادند و همگی برای شرکت در مراسم و تسلیت به بازماندگان به خمین برگشتیم و دیگر به کوه و بیشه نرفتیم مادر و عمه که در خمین مانده بودند در آن تاریخ سالم بودند و متأسفانه طولی نکشید که متعاقب هم اول عمه و بعد مادر فوت شدند و حضرت امام خمینی در خمین و به سن 16 سالگی بودند و در سال 1336 عمه و مادر مهربان را از دست دادند.
• . آن مرحوم با شهامت تر و با رشادت و قدرت تر از تمام علما و خوانین بود و ابداً ترس و حتی مسامحه در امور نداشت و بنویسم که حتی کارهای باغداری را با دست مبارک خودش انجام می داد مشارالیها بسیار با فهم و هوش و درایت و شهامت بود و من نظیری برای معظم لها تاکنون ندیده ام ایشان شجاع و صریح و بدون رعب و ترس با تمام رجال دولت و ملت برخورد داشت و به همه فرمان و دستور می داد و آنها نیز می پذیرفتند و دستورات ایشان را اطاعت می کردند، عمری با ما گذرانده و زندگی خود را رها کرد خدایش رحمت فرماید اینها که می نویسم برای جواب به دروغهای منافقین و معاندین و اشتباهات دوستان و راشدین است غیر از مرحوم سید مرتضی (سید آقا) سه دختر و مرحوم آقا مصطفی پسر صغیر ایشان همه زنده و دارای مقامی شامخ و زندگی مرفه و ممتاز هستند و از دارایی حتی زاید بر احتیاج برخوردار شده اند).