در مورد مایملک و عواید حضرت امام بد نیست مطالبی بنویسم.
جد ما مرحوم سید احمد هندی املاکی را از خمین و واسوران و شاهین و نازی و باغ و کاروانسرا در دهات خمین خریده و به دو پسر خود «سید مرتضی» معروف به سید آقا و «آقا مصطفی» و سه دختر خود طبق موازین شرعی صلح کرده اند. در آن تاریخ عواید سهم هر دختر در سال دوازده تومان به اجاره رفته و در مقابل مخارج یکسال به مادرشان واگذار کرده اندو سهم پدر ما حدود سی تومان در سال عواید داشته است. برای روشن شدن قیمتها این مقایسه لازم است؛ امروز (سال 1363 شمسی) یک ریال زمان قاجاریه را چهارصد قِران می خرند و ترقی گندم و حبوبات زائد بر این چهارصد برابر است. بعد
کتابخاطرات آیت الله پسندیدهصفحه 219
از تولد حضرت امام خمینی (1320 هجری قمری) درآمد تمام وراث مرحوم پدرمان در سال حدود یکهزار تومان بوده یعنی سی تومان سهمی درآمد مرحوم آقا مصطفی پدر ما، در سال 1281 قمری (123 سال قمری قبل) زائد بر 33 برابر بالا رفته و از سال 1320 قمری مطابق 1279 شمسی یا 1280 شمسی تا این تاریخ ترقی زیادتری کرده است معذلک درآمد حضرت امام خمینی قبل از اصلاحات ارضی 20 دی ماه 1340 مصوب دولت دکتر علی امینی در سال شاید زاید بر سه هزار تومان بوده که در زمان اقامت ایشان در نجف بر حسب دستورشان به اولادشان پرداخت می کردیم و در نجف آنچه یادداشت دارم فقط از فروش زمین در 4/7/1357 توسط آقای اخوان مرعشی مبلغ 6074 تومان به نجف فرستادیم دیگر پس از اصلاحات ارضی که ایشان 3 شعیر و خرده ای از ده زورقان خمین داشتند و شاید حدود سه هزار تومان کمتر یا زیادتر مال الاجاره آنها بود دیگر زارعین و کشاورزان متدین دیناری به ایشان ندادند و یکی از زارعین در زمین ورآباد، خانه ساخته بودند و فقط نصف قیمت زمین محل ساختمان را پرداخت و مقداری از نصف را هم نداد و یک سهم از سه سهم از شش سهم قیمت زمین که مختصری بود، به حضرت امام خمینی پرداختیم و از ملک مزروعی شهری در خمین، سالیانه حدود سیصد تومان به اسم اجاره پس از اصلاحات ارضی به حضرت امام خمینی می دادند آنهم یکی از زارعان می داد و دیگری که حج رفته بود دیناری به هیچکدام ما نداد. پس از نهضت اسلامی 1357 شمسی، حاج هانی مکه رفته شاید یک خمس یا کمتر از سهم مالکانه تا دو سال قبل حدود هفتصد تومان کمتر یا زیادتر می داد و آنهم دو یا سه سال است نداده است و درآمد سابق که حضرت امام خمینی قم بودند شاید ماهیانه حدود صد تومان کمتر یا زیادتر می شده که پس از خرج قنات به ایشان پرداخته ایم.
کتابخاطرات آیت الله پسندیدهصفحه 220