فراوان پیش می آمد که عراقی ها بچه ها را می بردند و به بهانه های مختلف شکنجه می کردند و از آنها می خواستند که به حضرت امام توهین کنند، ولی این کار هیچ وقت صورت نگرفت و این آرزو در دل دشمن ماند. حتی گاهی آنقدر بچه ها را می زدند که از هوش می رفتند. برای همین، ما خدمت آقای ابوترابی رسیدیم و عرض کردیم: گاهی بچه ها تا سر حد مرگ شکنجه می شوند! ایشان فرمودند: اگر می بینید ناچارید، اشکالی ندارد. ما هم به بچه ها گفتیم: اگر می بینید کارد به استخوان رسیده چیزهایی بگویید؛ اما این اتفاق روی نداد و کسی شعار نداد.
کتابرنج غربت؛ داغ حسرتصفحه 13