روش عراقی ها این بود که از همان لحظات اول اسارت به ما تلقین کنند که این جنگ را امام به راه انداخته و او ما را به جهنم جنگ فرستاده است. توهینهای زیادی هم در این باره به امام می کردند. اگر هم نزد کسی عکسی از امام پیدا می کردند، ضمن اینکه بچه ها را می زدند، روی عکس آب دهان می انداختند یا با پوتین آن را لگدمال می کردند. این تقریباً اولین برخوردشان با بچه ها در مسأله امام بود.
کتابرنج غربت؛ داغ حسرتصفحه 25