در مسائل سختی که در زمان اسارت پیش می آمد، مثل پذیرش قطعنامه و عزل آقای منتظری و...، بچه های اردوگاه همه یکصدا می گفتند که ما مطیع امام هستیم. یکی از دلایل عدم انحراف فکری بچه ها در طول اسارت، همین پایبند بودن آنها به تفکرات امام بود. اگر امام می گفت این کار را بکنید، بچه ها حتماً انجام می دادند. زمانی که ایران قطعنامه را قبول کرد، همه سؤال می کردند که چرا ایران قطعنامه را قبول کرد. این مسأله در جلساتی که داشتیم بررسی و تحلیل شد و در نهایت، به این نتیجه رسیدیم که چون امام تصمیم گرفته اند قطعنامه را قبول کنند، ما هم راضی هستیم.
کتابرنج غربت؛ داغ حسرتصفحه 153