دشمن به عکس امام حساسیت داشت و به ایشان توهین می کرد. برای نمونه، یادم هست یک بار هنگام آمارگیری، افسری همراه سربازهای عراقی نبود، بلکه درجه داری آمده بود و با سربازها آمار می گرفت. از طرفی، معمولاً هر وقت مسأله ای پیش می آمد (مثلاً حمله ای از طرف ایران می شد) عراقی ها غذای ما را کم می کردند و آب و برق آسایشگاهها را قطع می کردند، یا در هنگام آمار می آمدند و برای اینکه بهانه ای پیدا کنند و عده ای را کتک بزنند، می گفتند: باید به امام توهین کنید. اما هر کس را که بلند می کردند جواب نمی داد و در مقابل دستور آنها سکوت می کرد. در نتیجه، او را به باد کتک می گرفتند و چند نفری با کابل به جان او می افتادند.
کتابرنج غربت؛ داغ حسرتصفحه 157