قدردانی از نعمتها

‏‏انسانها تا وقتی در کنار یک نعمت و موهبت الهی به سر می برند، معمولاً کمتر قدر و‏‎ ‎‏ارزش آن را می دانند، ولی زمانی که آن نعمت از آنها گرفته شد متوجه می شوند که چه‏‎ ‎‏اتفاقی افتاده و آن وقت اهمیت مسأله برایشان روشن می شود. ما وقتی به اسارت دشمن‏‎ ‎‏درآمدیم، دقیقاً چنین حالتی را درک کردیم. ما نعمت انقلاب و جمهوری اسلامی را‏‎ ‎‏داشتیم و از نعمت ولایت و رهبری امام برخوردار بودیم؛ علمای زیادی در کشورمان‏‎ ‎‏داشتیم که می توانستیم از رهنمودهای آنان بهره مند شویم، ولی همه این نعمات برایمان‏‎ ‎‏عادی محسوب می شد و ارزش آنها را درک نمی کردیم. اما، وقتی در چنگال رژیم‏‎ ‎‏دژخیم بعث گرفتار شدیم، دوری از این نعمات الهی و محروم ماندن از آنها باعث شد ما‏‎ ‎‏به ارزش و اهمیت آنها پی ببریم. به همین خاطر، سعی می کردیم اخباری از ایران‏‎ ‎‏به دست آوریم و رادیویی داشتیم که همیشه سعی می کردیم با آن، سخنان بزرگان و‏‎ ‎‏نصایح اخلاقی (مانند درس اخلاق آیت الله مشکینی) را گوش دهیم؛ در صورتی که اگر‏‎ ‎‏در ایران بودیم، شاید این کار برایمان اهمیتی نداشت. همان طور که الآن مردم به‏‎ ‎‏سخنرانیها و کلام بزرگان و آموزشهای آنان کمتر اهمیت می دهند و کمتر کسی سعی‏‎ ‎‏می کند برای اینجور برنامه ها، که از رسانه ها پخش می شود و به راحتی در اختیار ما قرار‏
‏‎

‏‎ ‎

‏‎