8ـ در روزگاری که در حوزه علمیه خیلی ها به فکر چاپ کردن رسالۀ عملیه، زیاد شدن سهم امام و زیاد کردن شهریه بودند تا افراد بیشتری را جذب کنند، معمولاً معلمین و مدرسین و مراجع یا آنهایی که در خط مرجعیت بودند و می خواستند به طرف مرجعیت بروند سعی می کردند که یک تقسیمیه (شهریه) بدهند، اما امام با آن روح بزرگ در این فکر بود که سرمایۀ علمی طلاب افزایش یابد. من که 8 سال، پیش ایشان درس خواندم ولی 8 قران از ایشان ندیدم نه من بلکه شاید شاگردان خاص ایشان هم ندیدند.
زندگی خود ایشان هم چه قبل از انقلاب و چه بعد از آن همواره مقتصدانه بوده است. مثلاً امکان دارد بنده موقع گرفتن وضو خیلی به این فکر نباشم که شیر آب را ببندم، ولی اگر امام می خواستند دارویی بخورند و یک لیوان آب به ایشان می دادند، نصف آن مورد استفاده قرار می گرفت، کسی حق نداشت نصف دیگر را دور بریزد، باید از آن استفاده می کردند، این خط مشی علامت یک تمرینی است که از اول نوجوانی داشتند.
***
کتابآئینۀ حُسنصفحه 47