امام در زمینه صبر و تحمل واقعاً بی نظیر بودند، گاهی لازم بود که سوزن ضخیمی از طریق پوست در رگ ایشان داخل کنیم تا از آن طریق سرمها و داروهای تزریقی متعددی را تجویز نماییم، آن حضرت با آرامش و صبر بسیار، بدون آنکه آثار درد در چهره ایشان مشخص شود، با نظاره جریان امر، این مسأله را به راحتی تحمل می کردند؛ گویی قدرت عجیبی داشتند که می توانستند احساس درد را که واکنش طبیعی بدن است خنثی کنند، بعد از عمل جراحی، روزهای بسیار سختی بر امام گذشت، ایشان حتی یک آخ نگفتند و همیشه با مهربانی و خوشرویی با کادر پزشکی و پرستاری برخورد می کردند و بعضاً از اینکه باعث زحمت ایشان شده اند، از آنان عذرخواهی می کردند.
کتابپرتوی از خورشیدصفحه 85