اجازه نمی دهم

‏‏یک دفعه در محضر ایشان نشسته بودیم، عده ای از ایران آمده بودند و برای ایشان سهم‏‎ ‎‏امام آورده بودند. پول زیادی بود. در همان جلسه می خواستند پول را خدمت ایشان‏‎ ‎‏بدهند. آنها به امام گفتند: «می خواهیم در محل، یک مسجد بسازیم. اجازه بدهید‏‎ ‎‏مقداری از این پول را آنجا صرف کنیم.» ایشان با کمال صلابت و سختی گفتند: ‏‏ابداً اجازه‏‎ ‎‏نمی دهم.‏‏ آنها التماس می کردند. نوعاً انسان با کسی که می خواهد پول بدهد، تند‏‎ ‎‏نمی شود؛ ولی امام تند شدند. بعد ایشان فرمودند: ‏‏جزء شئون اسلامی مسلمانان هر منطقه‏‎ ‎‏است که برای خودشان مسجد بنا کنند. این از شئون زندگی مسلمانان است. مسلمانانی که‏‎ ‎‏در مکانی زندگی می کنند، نباید مسجد داشته باشند؟ آیا مُهری که می خواهی داخل جیب‏‎ ‎‏بگذاری و با آن نماز بخوانی، باید من بخرم؟ تو می خواهی نماز بخوانی، باید مُهرش را هم‏‎ ‎‏خودت بخری. در یک منطقه ای که عده ای مسلمان هستند، نیاز به مسجد دارند. من‏‎ ‎‏نمی توانم از سهم امام پول بدهم و مسجد بسازند. من از سهم امام چطور اجازه بدهم که‏‎ ‎‏شما در شئون زندگی خودتان مصرف بکنید؟‏‏ بالاخره، امام به آنها پول ندادند.. آن وقت‏‎ ‎‏فرمودند: ‏‏آری، اگر یک منطقه ای، فرض کنید بهایی نشین باشد، که مسجد ساختن در آنجا‏‎ ‎‏برای دعوت به دین است، تبلیغ دین است؛ آن حسابش جدا می شود. مثل راه امام زمان‏‎ ‎‏می شود.‏‎[1]‎

‏‎ ‎

‏‎

• )) همان جا.