خوب به یاد دارم که انقلاب اسلامی ایران تازه به پیروزی رسیده بود و مردم حزب الله گروهی حدود بیست نفر را دستگیر کردند و به مدرسه رفاه(علوی) آوردند، در میان آنان هویدا، رحیمی، اویسی، نصیری و برخی دیگر از سران مفسد رژیم ستمشاهی نیز به چشم می خوردند، برخی از دوستان معتقد بودند که تمامی آنان را باید اعدام کرد و بر این خواسته خود پافشاری می کردند، بالاخره قرار شد از حضرت امام کسب تکلیف کنند، حضرت امام تحت تأثیر احساسات قرار نگرفتند و فرمودند: تنها کسانی را که از نظر شرع اسلام، مفسد فی الارض هستند و حکمشان مشخص است اعدام کنید، و تصمیم در مورد مابقی را به عهده دادگاه اسلامی بگذارید تا براساس موازین شرعی و اسلام در مورد آنان حکم کند.
بنابراین می بینیم که امام حاضر نبودند کسی که احتمالاً بر طبق موازین شرعی حکم
کتابپرتوی از خورشیدصفحه 135
اعدام به او تعلق نمی گیرد، خارج از احکام الهی اعدام شود.
کتابپرتوی از خورشیدصفحه 136