مرا تنبّه دادند

‏‏کلاس درس حضرت امام عموماً با بحث و پاسخ سوالات طلاب همراه بود، روزی من‏‎ ‎‏یک اشکال در درس وارد کردم، استاد به من جواب دادند، ولی قانع نشدم، معمولاً‏‎ ‎‏حضرت امام بعد از تدریس به حرم حضرت معصومه (س) مشرف می شدند، من در‏‎ ‎‏طول راه بحث را ادامه دادم، اما باز هم قانع نشدم، جلوی کفشداری ایشان ایستادند و با‏‎ ‎‏من صحبت کردند و به یک صورتی مرا قانع کردند، و روز بعد که به درس تشریف‏‎ ‎‏آوردند اشکال را دوباره در جلسه تدریس بررسی کردند، و بعد فرمودند: ‏‏ایشان مرا به‏‎ ‎‏این مطلب تنبّه دادند.‏

‏‏     ‏‏این اظهار، خیلی خوب و سازنده بود، اصلاً طلاب را عوض کرد، با آنکه برای من‏‎ ‎‏اشکالی پیش آمده بود؛ ولی روی تمام جمعیت حاضر در درس تأثیر عمیق گذاشت،‏‎ ‎‏وقتی استادی با آن عظمت بفرمایند: ‏‏ایشان مرا تنبّه دادند‏‏، هرکس باهر غرور علمی که‏‎ ‎‏باشد عوض می شود. و خلاصه تعبیر ما این است که جلسه های درس امام عالم پرور‏‎ ‎‏است، شاگرد برای ایشان ارزش دارد، بخصوص به طلبه ای که خوب می فهمد بیشتر بها‏‎ ‎‏می دهند.‏‎[1]‎

‏‎ ‎

‏‎

• )) آیت الله امامی کاشانی؛ واحد خاطرات.