یادم هست که یک بار در خدمت امام به تهران رفتیم و به منزل آیت الله لواسانی وارد شدیم. آیت الله لواسانی از دوستان خیلی صمیمی امام بودند، آنجا که رسیدیم برخوردشان خیلی دوستانه و صمیمی بود، آنها مقداری که صحبت کردند، وقت نماز شد، امام در عین اینکه خسته بودند و تازه رسیده بودند؛ اما چون مقید بودند که همیشه نمازشان را در اول وقت بخوانند، پا شدند و نماز ظهر را اول وقت خواندند.
کتابپرتوی از خورشیدصفحه 213