پیامها و اعلامیه های من، فارسی است

‏‏بیش از چند ساعت از ورود امام به پاریس نگذشته بود که وقت نمازظهر شد، نمازظهر و‏‎ ‎‏عصر را خواندیم؛ عده ای از خبرنگاران و عکاسان آمده بودند تا با امام مصاحبه کنند و‏‎ ‎‏منتظر اجازه امام بودند؛ ولی امام آنان را نپذیرفتند. فکر می کردیم که از جوّ خفقان و‏‎ ‎‏استبداد به محیطی آزاد و کشوری دموکراسی وارد شده ایم، و بر خلاف عراق خواهیم‏‎ ‎‏توانست فعالیتهای سیاسی ـ اجتماعی را آزادانه دنبال کنیم، و ندای مظلومیت ملت ایران‏‎ ‎‏را به دنیا برسانیم؛ اما با کمال تأسف و برخلاف انتظار و توقع، چند نفر از کاخ الیزه (کاخ‏‎ ‎‏ریاست جمهوری) آمدند و تقاضای ملاقات داشتند و گفتند: حامی پیامی از طرف رئیس‏‎ ‎‏جمهور فرانسه هستیم و باید همین امشب پیام را به آیت الله خمینی برسانیم، حضرت‏‎ ‎‏امام آنها را پذیرفتند. آنان اظهار داشتند: اگر چه از ورود شما به پاریس خوشوقتیم؛ ولی‏
‏‎

‏‏ ‏

‏‏ ‏

‏‏ ‏

‏‏ ‏

‏‎ ‎

‏‎ ‎

‏‎

• )) حجت الاسلام والمسلمین اسماعیل فردوسی پور؛ همان؛ ش 28 (فروردین 1363)، ص36.