مساله 1 ـ بعد از غسل دادن میت، واجب است او را حنوط کنند، یعنی بر پیشانی و کف دستها و سر زانوها و سر دو انگشت بزرگ پاهای او کافور بمالند، و احتیاط مستحب آن است که به سر بینی میت نیز کافور بمالند.
مساله 2 ـ در حنوط تعیین مقدار کافور لازم نیست، بلکه صدق مسح به کافور به کیفیتی که گذشت کفایت می کند.
مساله 3 ـ مستحب است قدری تربت حضرت سید الشهداء علیه السلام را با کافو حنوط مخلوط کنند، ولی باید از آن کافور مخلوط به جاهایی که بی احترامی می شود، مانند سر دو انگشت بزرگ پاها، نرسانند.
مساله 4 ـ مستحب است که دو چوب تر و تازه که درازی هر یک از آن بیشتر از یک ارش و کمتر از یک وجب نباشد، از چوب خرما و اگر نباشد از سدر و اگر نباشد بید یا انار و اگر نباشد چوب تر دیگر، همراه میت در قبر بگذارند؛ به
کتابرسالۀ نجاة العبادصفحه 55
این نحو که یکی را طرف راست از چنبرۀ گردن چسبیدۀ به بدن و دیگری را طرف چپ از چنبرۀ گردن روی پیراهن و زیر لفافه قرار دهند.
مساله 5 ـ راه رفتن از پی جنازه به آدابی که ذکر می شود از مستحبات موکده است: 1ـ موقع حمل جنازه آنهایی که از دنبال آن می روند «بسم الله و بالله و صلّی الله علی محمد و آل محمد، اللهم اغفر للمومنین و المومنات» بگویند. 2ـ اینکه پیاده تشییع کنند و سوار نشوند، مگر اینکه پیاده رفتن مقدور نباشد. 3ـ جنازۀ میت را بر روی شانه های خود حمل نمایند. 4ـ آنکه با خضوع و خشوع باشند و صاحب مصیبت پابرهنه باشد.
مساله 6 ـ مکروهات تشییع چند امر است که بعضی از آنها ذکر می شود: 1ـ خندیدن و شوخی کردن. 2ـ تشییع زنان اگرچه میت زن باشد و بهتر این است که زنان خصوصاً زنهای جوان تشییع ننمایند. 3ـ به سرعت بردن جنازه. 4ـ آتش بردن از پی آن.
کتابرسالۀ نجاة العبادصفحه 56