مساله 1 ـ اگر در بدن یا لباس نمازگزار خون زخم یا جراحت یا دمل باشد، چنانچه طوری است که آب کشیدن و تطهیر بدن یا لباس یا عوض کردن لباس برای بیشتر مردم سخت است، تا وقتی که زخم و یا جراحت و دمل خوب نشده می تواند با آن خون نماز بخواند، و همچنین است اگر شستن یا عوض کردن لباس بر خود شخص مشکل و دشوار باشد، اگر چه برای بیشتر مردم مشکل نباشد، در این صورت شستن لازم نیست.
مساله 2 ـ اگر خون از زخمی که توی دهان و بینی و مانند اینها است و همچنین خون بواسیر اگرچه دهانه اش بیرون نباشد به بدن یا لباس برسد، با شرایطی که در بالا گفته شد، صحت نماز با آن خالی از قوت نیست.
مساله 3 ـ خونی که کمتر از جای یک درهم، که به اندازۀ بند انگشت سبابه است، بدن یا لباس نمازگزار به آن آلوده باشد نمازش صحیح است.
مساله 4 ـ خون کمتر از درهم در صورتی نماز با آن صحیح است که خون حیض یا نفاس و بنابر احتیاط واجب خون استحاضه و نجس العین، مثل خون سگ و خوک و کافر و مردار، و خون حیوان حرام گوشت نباشد؛ اگرچه صحت نماز در غیر خون حیض و نفاس و استحاضه خالی از وجه نیست.
کتابرسالۀ نجاة العبادصفحه 78
مساله 5 ـ اگر خون روی لباس بی آستر ریخته شود و به پشت آن برسد یک خون حساب می شود، امّا اگر غلیظ باشد سزاوار است که مراعات احتیاط نموده و با آن نماز نخوانند، اگر روی هم به مقدار درهم یا بیشتر باشد.
مساله 6 ـ اگر لباسهای کوچک نمازگزار مثل عرقچین و بند شلوار و جوراب که نمی شود با آنها عورت را پوشانید نجس باشد، چنانچه از مردار یا موی سگ و خوک و بقیه حیوانات حرام گوشت تهیه نشده باشد، نماز با آنها صحیح است.
مساله 7 ـ احتیاط واجب آن است که نجس مانند میته و عذره همراه نمازگزار نباشد، امّا حمل چیزی که نجس شده؛ چه بتوان با آن ستر عورت نمود و یا نتوان با آن ستر عورت کرد، جواز نماز با آن خالی از رجحان نیست.
مساله 8 ـ زنی که پرستار بچه است؛ چه مادر بچه باشد یا غیر مادر، و بیشتر از یک لباس نداشته باشد، هرگاه شبانه روز یک مرتبه لباس خود را آب بکشد می تواند با آن لباس که به بول بچه نجس شده نماز بخواند و احتیاط واجب آن است که لباس را قبل از اولین نمازی که می خواهد بخواند آب بکشد، مثلاً اگر پیش از خواندن نماز ظهر، لباس او به بول بچه نجس شده باشد، برای نماز ظهر لباس را آب کشیده، و چنانچه بعد از آن نجس شد احتیاج به آب کشیدن ندارد، و این حکم مخصوص بول است.
کتابرسالۀ نجاة العبادصفحه 79