مساله 1 ـ کسی که زیاد در نماز شک می کند باید به شکش اعتنا نکند هر چند محل باقی باشد، پس اگر در آوردن چیزی شک کند باید بنا گذارد بر اینکه آورده است، مگر در صورتی که آوردن آن موجب فساد نماز باشد که در این صورت بنا گذارد بر اینکه نیاورده است.
مساله 2 ـ کثیرالشک کسی است که به اندازه ای شک کند که عرف او را کثیرالشک بخوانند و بعید نیست کسی که در سه نماز پی در پی شک کند، حکم کثیرالشک را داشته باشد.
کتابرسالۀ نجاة العبادصفحه 116
مساله 3 ـ معتبر است در کثیرالشک که کثرت شک از جهت اضطراب خاطر و ترس و غضب و غصّه و امثال اینها از چیزهایی که باعث اغتشاش حواس می شود نباشد.
مساله 4 ـ اگر کسی شک کند که کثیر الشک شده یا نه، باید بنا گذارد بر اینکه نشده و عمل به وظیفۀ شک بنماید. و اگر کثیر الشک شک کند در اینکه آن حالت برطرف شده یا نه، بنا گذارد بر بقاا آن حالت و اعتنا به شکّش نکند.
مساله 5 ـ جایز نیست از برای کثیر الشک اعتنا به شک خود، پس کسی که شک کند در بجا آوردن رکوع و محل آن باقی باشد و بجا بیاورد، نمازش باطل است.
مساله 6 ـ کسی که در نماز مخصوصی یا در فعل مخصوصی از نماز زیاد شک می کند، اگر در نماز دیگر یا در فعل دیگر شک کند، باید به دستور شک رفتار نماید.
کتابرسالۀ نجاة العبادصفحه 117