مساله 1 ـ واجب است ماموم قرائت نماز را ترک کند در دو رکعت اول نماز ظهر و عصر و نیز در سایر نمازها که امام قرائت را بلند می خواند، در صورتی که قرائت امام یا همهمۀ او را بشنود و اگر نشنود مستحب است قرائت.
مساله 2 ـ واجب نیست بر ماموم طمانینه در حال قرائت امام.
مساله 3 ـ واجب نیست ماموم تمام قرائت امام را در حال ایستادن درک کند، پس می تواند سجدۀ خود را مقداری طول دهد که امام بعض قرائت را کرده باشد، بلی جائز نیست طول دادن زیاد.
مساله 4 ـ قرائت امام کافی است از ماموم اگر در رکعت اول یا دوم اقتداء کند و اگر در رکعت سوم یا چهارم اقتدا کند باید خودش حمد و سوره بخواند، و سایر واجبات نماز غیر از حمد و سوره در دو رکعت اول به گردن ماموم است.
مساله 5 ـ واجب است ماموم از امام متابعت کند در افعال نماز و مقدم از او نشود و عقب نیز نیفتد به مقدار فاحش، و اما در اقوال، متابعت واجب نیست، مگر در تکبیرة الاحرام که واجب است تبعیت کند و بعد از امام بجا آورد، بلکه احتیاط واجب آن است که تا امام تکبیرة الاحرام را تمام نکند ماموم شروع به آن نکند.
مساله 6 ـ اگر متابعت در افعال ننماید نمازش صحیح است؛ گرچه معصیت کرده، بلی اگر در حال قرائت رکوع کند نمازش صحیح نیست بنابر اقوی، چنانچه اگر مخالفت زیاد و فاحش باشد جماعتش باطل می شود.
مساله 7 ـ اگر از رکوع و سجود برخواست، به گمان آنکه امام برخواسته است، واجب است برگردد برای متابعت و زیادی رکن ضرر ندارد.
کتابرسالۀ نجاة العبادصفحه 148
مساله 8 ـ اگر مشغول نافله بود و دید جماعت برپا شده و بترسد که به جماعت نرسد، مستحب است قطع کند نافله را و به جماعت وارد شود. و اگر به نماز واجب مشغول بود، مستحب است عدول کند به نماز مستحبی و به دو رکعتی تمام کند اگر جای عدول باقی است.
کتابرسالۀ نجاة العبادصفحه 149