مساله 1 ـ اگر شخص روزه دار عمداً چیزی بخورد یا بیاشامد روزۀ او باطل می شود؛ چه خوردن و آشامیدن آن چیز معمول باشد مثل نان و آب، چه معمول نباشد مثل خاک و شیرۀ درخت، و چه کم باشد مثل یک دهم از حبۀ گندمی و یا از قطرۀ آبی، حتی اگر مسواک را از دهان بیرون آورد و دوباره به دهان ببرد و رطوبت آن را فرو برد روزه اش باطل می شود.
مساله 2 ـ اگر روزه دار سهواً چیزی بخورد و یا بیاشامد، روزه اش باطل نمی شود.
مساله 3 ـ چنانچه روزه دار به طور غیرمعمول چیزی بخورد و بیاشامد، مثل اینکه از راه بینی آب بیاشامد روزۀ او باطل است.
مساله 4 ـ احتیاط واجب آن است که روزه دار از استعمال آمپولی که به جای غذا به کار می رود خودداری کند، ولی تزریق آمپولی که عضو را بی حس می کند اشکال ندارد.
مساله 5 ـ اگر روزه دار چیزی را که لای دندان مانده است عمداً فرو ببرد روزه اش باطل می شود.
مساله 6 ـ کسی که می خواهد روزه بگیرد لازم نیست پیش از اذان دندانهایش را خلال کند، ولی اگر بداند غذایی که لای دندان مانده در روز فرو می رود، چنانچه خلال نکند و چیزی از آن فرو رود روزه اش باطل می شود.
مساله 7 ـ فرو بردن آب دهان، اگرچه بواسطۀ خیال کردن ترشی و مانند آن در دهان جمع شده باشد، روزه را باطل نمی کند.
مساله 8 ـ انسان نمی تواند برای ضعف، روزه را بخورد، ولی اگر ضعف او به قدری است که معمولاً نمی شود آن را تحمل کرد، خوردن روزه اشکال ندارد، ولی باید قضای آن را بجا آورد.
کتابرسالۀ نجاة العبادصفحه 154