مساله 1 ـ هرگاه روزه دار عمداً قی کند، اگرچه بواسطۀ مرض و مانند آن ناچار باشد، روزه اش باطل می شود، ولی اگر سهواً یا بی اختیار قی کند اشکال ندارد.
مساله 2 ـ اگر روزه دار بتواند از قی کردن خودداری کند، چنانچه برای او ضرر و مشقت نداشته باشد باید خودداری نماید.
مساله 3 ـ اگر به وسیلۀ آروغ زدن چیزی خارج شد و به فضای دهان رسید و سپس بدون اختیار برگشت، روزۀ او باطل نمی شود و چنانچه با اختیار خود بلعید، روزۀ او باطل و قضا و کفاره هم بر او واجب می شود.
مساله 4 ـ شخص روزه دار چنانچه بداند اگر آروغ بزند چیزی از دهان او خارج می شود که مانند قی کردن است، نباید آروغ بزند.
کتابرسالۀ نجاة العبادصفحه 160
مساله 5 ـ اگر آب دهان در فضای دهان روزه دار جمع شود و آن را فرو برد اگرچه عمداً متذکر چیزی مانند ترشی شده باشد که سبب جمع شدن آب دهان است روزۀ او صحیح است.
مساله 6 - آب بینی چنانچه به فضای دهان نرسد و فرو رود اشکال ندارد. امّا چنانچه به فضای دهان رسید، احتیاط واجب آن است که آن را فرو نبرد.
مساله 7 ـ اگر مگس در گلوی روزه دار برود چنانچه ممکن باشد باید آن را بیرون آورد و روزۀ او باطل نمی شود.
کتابرسالۀ نجاة العبادصفحه 161