قسم دوم: آنهایی است که مختص به مرد است، یعنی زن می تواند عقد را فسخ کند و او را بهم زند و آن سه امر است:
اول: خصاء، و آن این است که بیضه مرد را بکشند و یاآنکه بکوبند،پس در
کتابرسالۀ نجاة العبادصفحه 373
این صورت اگر عقدی واقع شود و زن عالم به این عیب نباشد و آن عیب قبل از عقد باشد، می تواند آن عقد را فسخ کند.
دوم: جب، و آن آن است که آلت مرد بریده شده باشد به طوری که نتواند به هیچ وجه جماعی انجام دهد، پس در این صورت اگر عقدی واقع شود و بعد زن مطلع گردد می تواند عقد را بهم بزند، اگر این عیب قبل از عقد بوده، بلکه بعید نیست اختیار فسخ اگر بعد از عقد هم حادث شده؛ چه قبل از نزدیکی با زن یا بعد از آن.
سوم: عنن، و آن مرضی است که مرد را عاجز می کند از اینکه بتواند عروسی کند و دخول نماید، پس در این صورت زن می تواند عقد را بهم زند ولی به شرط آنکه آن مرد از دخول به هر زنی عاجز باشد نه به زن عقدی و یا صیغۀ خودش و مخفی نماند که به این عیب زن می تواند عقد را بهم بزند، اگرچه آن عیب بعد از ازدواج پیدا شده باشد، به شرط آنکه بعد از زناشویی یک مرتبه هم دخولی نشده باشد، حتی از عقب.
کتابرسالۀ نجاة العبادصفحه 374