مساله 1 ـ با جمع شدن سه شرط می توان بچه را به شوهر نسبت داد: اول: نزدیکی کردن شوهر با زن. دوم: گذشتن شش ماه یا بیشتر از وقتی که آنها با هم نزدیکی کردند. سوم: نگذشتن نه ماه بیشتر از آن وقت چنانچه علما گفته اند، ولی در این شرط اشکال است، پس در این صورت که این سه شرط با هم جمع شدند اولاد مال پدر است وگرنه می تواند پدر او را از خود نفی کند، بلکه واجب است که انکار کند که او بچه او است.
مساله 2 ـ اگر چنانچه مرد به زن دخول نکرده ولی منی مرد ریخته شده
کتابرسالۀ نجاة العبادصفحه 380
است در رحم زن یا حوالی فرج او یا آنکه رحم زن منی را جذب کرده باشد، پس در این دو صورت هم بچه مال پدر شناخته می شود و او حق ندارد که نفی کند و منکر شود.
مساله 3 ـ اگر چنانچه بیش از نه ماه شد از وقت دخول تا وقت تولد به مقدار غیر معتدٌ به، جواز نفی ولد مشکل است چنانچه بدان اشاره شد.
مساله 4 ـ سنت کردن پسران و ختنه نمودن آنان واجب است، و مستحب است که این کار روز هفتم ولادت واقع شود.
مساله 5 ـ واجب نیست بر ولی که سنت کند طفل خودش را، ولی واجب است بر خود انسان که اگر بالغ شد سنت کند خودش را، چنانچه کافری که مسلمان شد باید سنت کند ولو اینکه پیرمرد باشد.
مساله 6 ـ کسی که ختنه نکرده طوافش باطل است؛ چه طواف حج باشد چه عمره، و فرقی نیست بین حج و عمرۀ واجب و مستحب، و امّا نماز و عبادتهای دیگر صحیح است.
مساله 7 ـ گاه اتفاق افتاده که بچه سنت کرده به دنیا می آید در این صورت دیگر ختنه واجب نیست، بلی مستحب است که تیغ را به محل سنت شده بکشند.
مساله 8 ـ لازم نیست بر مادر که بچه اش را شیر دهد؛ نه مجانی و نه پولی، مگر وقتی که زن دیگری نباشد که بچه را شیر دهد و ممکن نباشد حفظ کردن بچه در این صورت لازم است او را شیر دهد با اجرت یا شیر خشک و یا چیز دیگر.
مساله 9 ـ اجرت مادر به عهدۀ خود بچه است اگر بچه مال دار باشد وگرنه به عهدۀ پدر است و جد، و امّا اگر پدر یا جد هم مال نداشتند در این صورت بر مادر واجب است که او را حفظ کند؛ یا به اینکه شیرش دهد و یا به طریق دیگری.
کتابرسالۀ نجاة العبادصفحه 381