بررسی حقوق کودکان طبیعی (نامشروع) در ایران و تطبیق آن با کنوانسیون حقوق کودک با رویکردی به مبانی امام خمینی (س)

‏‏چکیده‏

‏‏واضح است که کودکان امروز‌‏‏ ‏‏آینده جامعه را رقم می‌زنند. گاه کودکانی پا به عرصه وجود می‌گذارند که خارج از نکاح والدین خود تکون یافته‌اند، بنابراین ضروری است حقوق ‌این کودکان و جایگاهشان در جامعه مورد بررسی قرار گیرد. از دیدگاه اسلام و ‏‏قانون ‌ایران، کودک طبیعی کودکی است که در نتیجه روابط جنسی نامشروع بین زن و مردی بوجود می‌آید که عوامل فراوانی در تشدید یا تقلیل آمار ‌این اطفال در جوامع‏‏ تأثیر دارد. از جمله عوامل اجتماعی، فرهنگی و ... تفاوت عمده ‌این اطفال با اطفال قانونی در نسب آن‌هاست. بی‌شک اطفال قانونی به والدین خود منسوب می‌باشند ولی در خصوص اطفال طبیعی بین فقها اختلاف‌نظر وجود دارد. برخی نسب آن‌ها را به رسمیت شناخته و جز در مورد ارث، از همه حقوق بهره‌مند می‌دانند و در مقابل اکثر فقها منکر رابطه نسبی بین طفل و والدین عرفی او شده و تنها ازدواج را استثنا کرده‌اند. حقوق مدنی ‌ایران نظر گروه دوم را پذیرفته است. مصداق بارز کودک طبیعی، ولدالزنا می‌باشد و در مورد کودک ناشی از شبهه و نکاح معاطات و تلقیح مصنوعی اختلاف‌نظرهایی وجود دارد. درباره حقوق مدنی و کیفری ‌این‌گونه افراد، قابل ذکر است که جز در موارد معدودی از تمامی ‌حقوق برخوردارند و ‌این موارد معدود را می‌توان در توارث، قضاوت، شهادت، امامت جماعت، و مرجعیت تقلید خلاصه کرد که در مقابل سایر حقوق بسیار ناچیز است. کنوانسیون حقوق کودک نیز حقوق اطفال قانونی و طبیعی را یکسان دانسته که با حق شرایط‌ ایران می‌توان آن‌ را طبق موازین اسلام و قانون‌ ایران تفسیر کرد.‏

‏‎ ‎

‏‎