آسیب ش‍ن‍اسی حکوم‍ت دینی از م‍ن‍ظر ح‍ض‍رت امام خمینی (س)

‏‏چکیده ‏

‏‏حکومت دینی حکومتی است که مرجعیت همه جانبۀ دین خاصی را در عرصۀ سیاست و ادارۀ جامعه پذیرفته است. حکومت دینی در قلمرو اسلامی ‌تاکنون به گونه‌های مختلفی پیاده شده، مانند حکومت ده ساله‌ پیامبر اکرم، حکومت حضرت علی، امام حسن، علویان طبرستان، فاطمیان مصر، و آل بویه و صفویان در‌ ایران. اما از آن زمان تا عصر حاضر تنها در دهه‌های اخیر بود که ‌اندیشه‌های سیاسی شیعی توانست در‌ ایران توسط امام خمینی (ره) از مهجوریت بیرون آمده و منجر به تشکیل حکومت اسلامی‌ گردد. بر اساس نظر‌ ایشان، حکومت دینی در عصر غیبت امام معصوم باید در قالب ولایت فقیه برپا گردد. پژوهش حاضر سعی دارد به روش توصیفی ـ تحلیلی، آسیب‌های حکومت دینی را از منظر امام خمینی (ره) مورد بررسی قرار دهد و هدف آن، جلوگیری از زوال حکومت دینی و ارائه‌ی راهکار برای تقویت و کارآمدی آن است. آسیب‌های سیاسی، فرهنگی و اقتصادی، از نگاه امام خمینی (ره) مهمترین آسیب‌های حکومتی هستند. آسیب‌های سیاسی، خود به چهار دسته: آسیب‌های مربوط به مسئولین سیاسی ردۀ بالا و سیاست‌گذار، آسیب‌های مربوط به مسوولین ردۀ پایین و اجرایی، آسیب‌های مربوط به قانون و آسیب‌های مربوط به اهداف نظام سیاسی، تقسیم می‌شود. این آسیب‌ها می‌تواند انحراف در‌ اندیشه و عمل، خارج شدن از حدود قانونی و شرعی، دوری از مردم و اهمال مجریان قانون را در پی داشته باشد. در مورد راه‌های ورود آسیب‌های فرهنگی به حکومت دینی از نگاه امام خمینی (ره) می‌توان به‌این موارد اشاره نمود: عدم همراهی تعلیم با تربیت، عدم توجه به کیفیت متون آموزشی و توجه نکردن به کیفیت دینی برنامه‌های رسانه‌ای. یکی دیگر از آسیب‌های حکومت دینی از نظر معظمٌ‌له، آسیب‌های اقتصادی است که می‌تواند جامعۀ اسلامی ‌را در عرصه‌های تولید، توزیع و مصرف دچار بحران نماید.‏

‏‎