بررسی مفاهیم سیاسی جدید در اندیشه حضرت امام خمینی (س) با تاکید بر جمهوریت نظام اسلامی و انتخابات

‏‏چکیده‏

‏‏حضرت امام خمینی (ره) بدون شک یکی از بزرگترین ‌اندیشمندان سیاسی مسلمان در عصر حاضر و مردان تاریخ‌ساز جهان اسلام می‌باشد که انقلابی عظیم را رهبری و هدایت نمودند و توانستند در دورانی تاریک و ظلمانی همانند خورشیدی تابناک و درخشان در افق آسمان تمدن اسلامی‌ ـ ‌ایرانی ظاهر شوند و در حالی که هیچ‌گونه الگوی عملی در نوع حکومت طراحی شده برای انقلاب عظیم مردم ‌ایران وجود نداشت، نظام مقدس «جمهوری اسلامی» را بنیان نهادند و‌ این در حالی بود که تکیه نظام‌های سیاسی در کل جهان به مفاهیم سیاسی دموکراتیک و وابسته به تمدن غرب و یا سوسیالیست وابسته به بلوک شرق بود.‏

‏‏در این پایان‌نامه مفاهیم سیاسی جدید در‌ اندیشه حضرت امام خمینی با تأکید بر جمهوریت نظام اسلامی ‌و مهمترین رکن اجرایی و عملی آن یعنی انتخابات مورد بررسی قرار گرفته است.‏

‏‏یکی از پایه‌های اصلی ‌این نظام نوپا رأی مردم است. حضرت امام خمینی به عنوان نظریه‌پرداز و ‏‏ایدولوگ‏‏ اصلی نظام جمهوری اسلامی ‌حمایت بی‌شائبه و همه جانبه‌ای را از رکن جمهوریت نظام با تأکید بر آرا و نظرات مردم داشته‌اند و ‌این موضوع در مقاطع مختلف سی و سه ساله انقلاب اسلامی ‌در زمان رهبری ‌ایشان و حتی جانشین بر حقشان به وضوح مشاهده می‌گردد. و ‌این یکی از پاسخ‌های قاطع به مدعیان نظام‌های دموکراتیک نوین جهانی است که همواره نظام جمهوری اسلامی ‌را متهم به تک‌بعدی بودن نموده و آن‌ را مرتجع، متحجر و یا دیکتاتوری خطاب می‌کنند.‏

‏‏علت انتخاب‌ این موضوع پاسخ روشن و عملی و بهره‌برداری از رویه جاری ‌این نظام به اتهامات و رسیدن به نقاط قوت ‌این تفکر سیاسی که نشانی از آموزه‌های اسلام اصیل و ناب محمدی است می‌باشد. ضمن ‌این‌که الگوی تفکر انقلاب اسلامی ‌ایران که توسط حضرت امام خمینی پایه‌ریزی شده و از جانب رهبر معظم حضرت ‌آیت‌الله خامنه‌ای تقویت و ادامه یافته است در عرصه حکومت‌های جهانی امروز خود طلایه‌دار حرکت نوین «بیداری اسلامی» شده است. لذا انجام پژوهش‌های مشابه در این راستا به تمام حرکت‌های دینی ـ اسلامی‌ و آزادی‌خواهانه کمک خواهند نمود.‏

‏‏برای رسیدن به اهداف موردنظر در این پژوهش بررسی انواع سیاست، شکل و ماهیت حکومت و همچنین بررسی دو رکن اساسی ‌این نظام یعنی «اسلامیت» و «جمهوریت» از منظر حضرت امام خمینی صورت گرفته است و پس از بررسی ‌این مقدمات و تبیین ‌اندیشه حضرت امام در خصوص حاکم اسلامی‌ و ولایت فقیه در دوران غیبت امام معصوم به نقش مردم در این موضوع و مقبولیت حاصل از آن پرداخته شده است. ضمن ‌این‌که با رجوع به نظرات حضرت امام خمینی که تبلور بسیاری از آن را در قانون اساسی انقلاب اسلامی ‌هم مشاهده می‌کنیم مفاهیم سیاسی جدید آن هم‌چون آزادی، مردم‌سالاری و حقوق مترتب بر آن، هویت، وحدت ملی، ملی‌گرایی و جایگاه مردم در الگوی ‌ایجاد شده نظام مقدس جمهوری اسلامی ‌نیز مورد کنکاش و بررسی قرار گرفته است.‏

‏‏این الگوی جدید را به تعبیر مقام معظم رهبری می‌توان «مردم سالاری دینی» نامید که از یک سو متأثر از مبانی فکری شیعه و ‌اندیشه امامت و از سوی دیگر برآمده از توانایی‌های فقیه شیعی در پذیرش نهادها و امور عقلایی در حوزه سیاست دانست. در واقع امام خمینی دموکراسی را ابزاری برای کارآمدی نظام سیاسی می‌دانستند تا از این طریق اهداف اسلامی ‌حکومت محقق شود.‏

‏‏بنابراین دموکراسی به عنوان یک ‌ایدئولوژی و فلسفه سیاسی و غایت نظام سیاسی در نظر ‌ایشان نبوده و همواره قید اسلامی ‌را همراه آن نموده و مدلی برتر انگاشته‌اند.‏

‏‎ ‎

‏‎