نهضتی که ـ تا اندازه ای ـ توانست در آن زمان اثرگذار باشد، نهضت آیت الله کاشانی بود. یکی هم جمعیت فداییان اسلام که مرحوم سید مجتبی نواب صفوی عهده دار آن بود. این جمعیت در مقابل فشارها، تحقیرها و بی ارزشی هایی که به مسلمانان روا می‌شد، فعال بود. همزمان با آن ها جمعیت های دیگری هم چون اتحادیه مسلمین و... هم فعالیت داشتند.
این ها مربوط به سال‌های 1325ـ 1324 است. جبهه ملی و حرکت ها و نهضت های غیرمذهبی نیز در این سال ها در صحنه بودند. آن ها وقتی که به قول خودشان دمونستراسیون (راهپیمایی) راه می‌انداختند، جمعیت شان به حدی بود که یک طرف جمعیت به مجلس (میدان بهارستان) می‌رسید و هنوز انتهای جمعیت از داخل دانشگاه تهران بیرون نیامده بود؛ یعنی تمامی خیابان جمهوری و بلکه بیشتر را جمعیت می‌پوشاند. در روزهای مخصوص مثلا روز یازده اردیبهشت که روز کارگر نام داشت، این ها تمام صحن خیابان ها را می‌گرفتند. با ماشین های روباز از دهات و اطراف، کارگرها را می آوردند و کاروان شادی راه می‌انداختند. می‌کوبیدند و می‌رقصیدند، نمایش فوق العاده ای داشتند؛ یعنی خیابان دربست در اختیار این ها قرار می‌گرفت. این برنامه ها در تهران و تمام شهرها بود.
حزب توده هم زمانی پنج وزیر در دولت داشت. اعضای آن حزب در ساختمان مرکزی تشکیلات واقع در خیابان فردوسی حتی زندان هم داشتند و هرکاری دلشان می‌خواست انجام می‌دادند.
کتابامام خمینی و هیات های دینی مبارزصفحه 35