ریاست مجلس

‏‏ریاست مجلس‏‏ ‏

‏‏وقتی که انتخابات مجلس شورای اسلامی مطرح شد (سال 59) در حزب جمهوری‏‎ ‎‏اسلامی و جامعه روحانیت مبارز بحث شد و آنان پیشنهاد کردند که من برای نمایندگی‏‎ ‎‏مجلس ثبت نام کنم. آن موقع بحث ریاست مجلس نبود. وقتی که از طرف مردم انتخاب‏‎ ‎‏شدم، در شورای مرکزی حزب جمهوری اسلامی تصمیم گرفته شد که من نامزد ریاست‏‎ ‎‏مجلس بشوم، پیشنهاد حزب را هم امام قبول کردند.‏‎[1]‎‏ ما در اینگونه موارد با امام مشورت‏‎ ‎‏می کردیم.‏‎[2]‎

‏‎ ‎

‏‎

• . در تاریخ انقلاب اسلامی، تشکیل اولین دوره مجلس شورای اسلامی از سال 1359 تا سال 1363 مقارن با مسائل بسیار حساسی می باشد. حضور طیف محدودی از نمایندگان جناحهای لیبرال نهضت آزادی و جبهه ملّی در مجلس شورای اسلامی، حل مسأله گروگانهای امریکایی، حمله عراق به ایران در اولین سال افتتاح مجلس، رأی عدم کفایت سیاسی به بنی صدر، شهادت قابل توجهی از نمایندگان مجلس در جریان انفجار حزب جمهوری اسلامی در تیر همان سال، بر اهمیت این دوران می افزاید؛ که طی آن ریاست مجلس بر عهده آیت اللّه هاشمی رفسنجانی بوده است.      در دوره دوم مجلس شورای اسلامی که از خرداد سال 1363 تا خرداد 1367 ادامه یافت، نیروهای غیر خط امامی کاملاً از حاکمیت دور شدند و ایران در جنگ تحمیلی در موضع تهاجمی قرار داشت و موقعیت نفتی ایران محکم و با ثبات بود. در همین دوران، مجلس کانون اصلی نظام سیاسی کشور و برخوردار از پشتیبانی و حمایت امام امّت بود. جمله معروف «مجلس در رأس امور است» متعلق به این دوره می باشد.     در آغاز دوره سوم مجلس در سال 1367 جنگ ایران و عراق خاتمه یافت و مذاکره با عراق و بازسازی کشور مورد توجه قرار گرفت. در همین دوره بود که امام امّت دعوت حق را لبیک گفته و روح مطهر آن حضرت در عرش برین جای گرفت. بلافاصله از سوی مجلس خبرگان رهبری حضرت آیت اللّه خامنه ای به رهبری انقلاب اسلامی برگزیده شدند. در همین دوره است که آیت اللّه هاشمی رفسنجانی از سوی ملت رشید ایران به ریاست جمهوری انتخاب شده و دوران پر افتخار سازندگی آغاز شد.
• . هاشمی رفسنجانی، اکبر؛ حقیقت ها و مصلحت ها؛ ص 67.