تحریم جشنهای نوروز 57
سال 57، در حالی آغاز شد که علی رغم حوادث خونین قم و تبریز به ظاهر اوضاع کشور آرام و تحت کنترل رژیم بود. تحریم جشنهای آغاز سال نو از طرف امام که زبان به زبان در میان مردم پخش شد و برگزاری یادواره های شهدای شهرهای قم و تبریز در شهرهای یزد، کرمان، شیراز، اصفهان، اهواز، مشهد، قزوین و تهران که با تظاهرات گسترده و درگیریهای خونین دیگری به ویژه در شهر یزد (در تاریخ 9 و 10 فروردین 1357) همراه بود، همه محافل سیاسی و مطبوعاتی داخل و خارج کشور را متوجه خواستهای ملت کرد و عمق مبارزه را وسعت بیشتری داد.
در این میان نظر امام مبنی بر اینکه: «کسانی که از حال این ملت رنجدیده در این پنجاه سال آگاهند و به سرنوشت ایران علاقه دارند، از جمیع طبقات، از کارگر تا دهقان، از دانشجویان قدیم تا دانشگاهیها، از لشکری تا کشوری باید بدانند به دست آوردن آزادی در برکنار شدن شاه و دودمان اوست که دشمن سرسخت ملت و نقطه اصلی بدبختی است.» و نیز اعتصاب غذای زندانیان سیاسی و گسترش تظاهرات دانشجویی درداخل و خارج کشور و تداوم راهپیماییهای معترضانه مردم در سراسر کشور، سال 57 را، آبستن حوادث تاریخی کرد.
کتابامام خمینی (س) به روایت آیت الله هاشمی رفسنجانیصفحه 50