راهپیماییهای مردمی در تاسوعا و عاشورا
کمیته های کاری فعّالی برای بخشهای گوناگون نیازهای انقلاب تشکیل شده بود که یکی از آنها، کمیته ای بود که راهپیماییهای مردم را هدایت و پشتیبانی می کرد. من و شهید مفتح و جمعی از دوستان عضو این کمیته بودیم. این کمیته نقش مهم و اساسی در راهپیماییهای روزهای تاسوعا و عاشورا را عهده دار شد. این راهپیماییها علاوه بر آنکه نقطه عطفی در سلسله راهپیمایی های انقلاب بود، ویژگی دیگری داشت.
رژیم در مذاکراتی که برای اولین بار موفق شده بود با مخالفان برگزار کند، تهدید کرده بود که برای جلوگیری از راهپیماییها به بمباران هوایی متوسل می شود و مردم تهران را قتل عام می کند، این تهدید را ما به امام منتقل کردیم و امام فرمودند: رژیم جرأت
کتابامام خمینی (س) به روایت آیت الله هاشمی رفسنجانیصفحه 63
چنین کاری را ندارد و تأکید کردند که به هر حال، راهپیمایی باید انجام شود. آن روزها، از طرف رژیم با سران انقلاب مذاکره می شد. نماینده رژیم، تیمسار مقدّم بود؛ وی در یک جلسه پیش از سفر آقای مطهری به پاریس، به منزل ایشان آمد و به گفتگو پرداخت. محور آن گفتگو، بیشتر این بود که ما را قانع کنند که رژیم آمادگی دارد، خواسته های امام را بپذیرد و امام هم با شرایطی می توانند به ایران برگردند؛ امری که ما مطمئن بودیم، فریبی بیش نیست.
سرانجام رژیم که سماجت و ایستادگی امام و رهبران انقلاب را دید، راهپیمایی را پذیرفت، اما شرایطی گذاشت. از جمله اینکه راهپیماییها از حسینیه ارشاد به بالا باشد و دیگر اینکه در شعارها به شاه اهانت نشود. هر دو شرط هم در عمل نقض شد و راهپیمایان «مرگ بر شاه» را در آن روزها در گسترده ترین سطح، شعار دادند و مسیر راهپیمایان نیز از همه نقاط شهر به سمت میدان آزادی (میدان شهریار) بود.
کتابامام خمینی (س) به روایت آیت الله هاشمی رفسنجانیصفحه 64