بازگشت امام به تهران
حضور امام در قم، خواسته قلبی ایشان بود، زیرا براساس همان تفکر که حضور روحانیون را در امور اجرایی، به صلاح نمی دیدند، نظرشان بر این شده بود که اگر از
کتابامام خمینی (س) به روایت آیت الله هاشمی رفسنجانیصفحه 91
مرکز حکومت دور باشند، بهتر خواهد بود؛ ضمن آنکه جاذبه حوزه و محیط شهر قم و معاشرت با علما و طلبه ها که معمولاً برای روحانیون طبیعی و عمومی است، در اتخاذ این تصمیم، بی اثر نبود.
دسترسی به امام در قم برای ما و اعضای دولت موقّت ـ جدا از دوری راه ـ چندان دشوار نبود؛ اما گذشت زمان ضرورت حضور ایشان را در تهران، برای ما مسجلتر کرد. حتی آقای بازرگان، علی رغم خشنودی اولیه که نسبت به رفتن امام به قم داشت، وقتی با مشکلات روبرو شد، خواستار حضور ایشان در تهران بود. جمعی از اعضای شورای انقلاب نیز، چند بار پیشنهاد برگشت ایشان به تهران را مطرح کرده بودند، اما عملی نشد. سرانجام در کش و قوس انتخابات ریاست جمهوری، به ناگاه، امام دچار ناراحتی قلبی و کسالت شدید شد. وقتی این خبر به ما رسید، آقایان بهشتی، خامنه ای، موسوی اردبیلی و من بلافاصله به قم رفتیم. در آنجا پس از مشورتهای لازم، معلوم شد که در قم امکان معالجه ایشان نیست. به همین دلیل، قرار گذاشتیم ایشان را با وسیله نقلیه مناسبی که به همین منظور آماده شده بود، به تهران منتقل کنیم و البته توجه دادیم که اعلان این انتقال با توجه به شرایط حساس جامعه، باید با ظرافتهای خاصی صورت گیرد. به هر حال، این کار انجام شد و ما با پذیرش این مسئولیت، موفق شدیم امام را با کمترین آسیبی (در تاریخ 4 بهمن 1358) به بیمارستان قلب تهران برسانیم و ایشان را در آنجا بستری کنیم.
حضور امام در بیمارستان، موجی از نگرانی در میان مردم حقشناس کشور ما، برانگیخت و حتی گروه بسیاری را به حضور در مقابل بیمارستان کشاند و مراسم دعا و نیایش متعددی را در مساجد و راهپیماییهای گسترده ای را در سراسر کشور، موجب شد. اطلاع رسانی به موقع تیم پزشکی ایشان و تأکید مکرر حاج احمد آقا، مبنی بر سلامتی حضرت امام، در فرو نشاندن این التهاب گسترده، نقش بسزایی داشت.
از این مرحله، ضرورت مراقبتهای پزشکی به توصیه پزشکان، و اصرار جمع ما به ایشان برای حضور دائم در تهران و اقامت در جماران، ایشان را قانع ساخت.
کتابامام خمینی (س) به روایت آیت الله هاشمی رفسنجانیصفحه 92