جنبشهای آزادیبخش و اندیشه صدور انقلاب

‏‏جنبشهای آزادیبخش و اندیشه صدور انقلاب‏‏ ‏

‏‏با پیروزی انقلاب اسلامی، گسترش و نفوذ انقلاب به سایر کشورها، بویژه کشورهای‏‎ ‎‏حوزه خلیج فارس و مناطقی که مسلمانان زیادی در آنجاها، زندگی می کردند، امری‏‎ ‎‏طبیعی بود. حتی اگر ما نمی خواستیم، این اتفاق خود به خود می افتاد. بالاخره روحیه‏‎ ‎‏اسلامخواهی و آزادی طلبی ملت ما، که در کانون توجه سایر مسلمانان بود، نمی توانست‏‎ ‎‏بی اثر باشد. همین امر موجب شد که کشور ما پایگاه حمایت از نهضتهای آزادیبخش و‏‎ ‎‏مرکز رفت و آمد مبارزان انقلابی از سراسر دنیا شود. دشمنان انقلاب، بویژه امریکاییها‏‎ ‎‏آنها کوشیدند با تحریک همسایه های عرب ایران در خلیج فارس و با ادعای تلاش ما‏‎ ‎‏برای صدور انقلاب، آنها را به نوعی علیه ما بشورانند و روابط ایران را با آنها، خراب‏‎ ‎‏کنند. در اثر این توطئه، طوری شد که این کشورها، هر رویداد اعتراضی کوچک و بزرگی‏‎ ‎‏را که در آن کشورها، اتفاق می افتاد به ایران منتسب می کردند، و حتی حادثه تأسف انگیز‏‎ ‎‏حمله به مسجدالحرام را که از سوی امام و دولت و ملت ما محکوم شد، ناشی از صدور‏‎ ‎‏انقلاب اسلامی، از طرف ایران می دانستند.‏‎[1]‎

‏‏امام به حمایت از جنبشهای آزادیبخش اعتقاد داشتند و حتی بر آن تأکید می کردند؛‏‎ ‎‏اما پر واضح بود که منظور ایشان از صدور انقلاب و حمایت از جنبشها، این نبود که مثلاً‏‎ ‎‏ما افراد چریک و مبارز ترتیب کنیم و به کشورهای دیگر برای مبارزات آزادیبخش‏‎ ‎‏بفرستیم؛ مسلم بود که انقلاب اسلامی ما چنین برنامه ای نداشت و با آن مخالف بود. ‏

‏‏اعتقاد امام و ما این بود که اگر مکتب رهایی بخش اسلام را به خوبی تدوین و روشن‏‎ ‎‏کنیم و در جهان معاصر امروز که تشنۀ معنویت و آزادی در پناه دین است، به درستی‏‎ ‎‏منتشر کنیم، حرف انقلاب ما از مرزهای جغرافیایی و فرهنگی و نژادی عبور می کند، و‏‎ ‎

‏
‏‎

‏‏برای ما مشخص بود که مخالفان انقلاب، در گسترش این توطئه در منطقه خاورمیانه،‏‎ ‎‏نقش اول را دارند، ولی قطعاً بعضی رفتارهای غیرمسئولانه افراد تندرو، در فراهم آوردن‏‎ ‎‏بهانه های لازم تبلیغاتی برای چنین توطئه ای، بی تأثیر نبود. البته در این میان عدم کارایی‏‎ ‎‏وزارت امور خارجه، در تبیین سیاست خارجی انقلاب اسلامی را، نمی توان از نظر دور‏‎ ‎‏داشت.‏‎[2]‎

‏‎ ‎

‏‎

• . خبر حمله حدود یکصد نفر مرد مسلح به خانه خدا و تصرف این محل در تاریخ 29 آبان 1358 که منجر به کشته و زخمی شدن تعداد زیادی از مردم شده بود، همه را غافلگیر کرد. خبرگزاریهای امریکایی، محافل صهیونیستی و بعضی از عوامل وابسته آنها در منطقه با هدف برهم زدن روابط کشورهای مسلمان و عرب با انقلاب اسلامی ایران، تلاش کردند که این افراد را از هواداران انقلاب اسلامی معرفی کرده و دولت ایران را به نوعی در این حادثه دخالت دهند، که اقدام به موقع دفتر امام در صدور بیانیه ای در محکومیّت این حرکت، تلاش آنها را ناکام کرد.
• . انقلاب و پیروزی؛ صص 452ـ453.