قانونگرایی امام

‏‏قانونگرایی امام‏‏ ‏

‏‏هدایت و رهبری ایشان همیشه و همه جا گره گشا بود. حتی در مسائل جزئی و به ظاهر‏‎ ‎‏کوچک نیز، گاه رهنمود ایشان، مشکل را رفع می کرد. به عنوان مثال، به یکی از این موارد‏‎ ‎‏اشاره می کنم. ‏

‏‏اوایل مهر ماه سال 59 آقای فراحی که سرپرست صدا و سیما بودند، به سمت‏‎ ‎‏سفارت جمهوری اسلامی ایران در چین منصوب شدند. به همین دلیل، ایشان آقای‏‎ ‎‏مبلّغی اسلامی را به عنوان قائم مقام خود تعیین کردند و استعفانامه خود را برای آقای‏‎ ‎‏موسوی اردبیلی، دادستان کشور فرستادند. آقای موسوی با توجه با به این نکته که در‏‎ ‎‏اساسنامه رادیو و تلویزیون قائم مقام پیش بینی نشده بود. متوجه شدند که مشکلی‏‎ ‎

‏
‏‎

‏‏آقای موسوی اردبیلی مطلب را با بنی صدر در میان می گذارد. ضمناً در همان روزها،‏‎ ‎‏آقای مبلغی شروع به عزل و نصب می کند. امام در حین تعیین سرپرست جدید صدا و‏‎ ‎‏سیما، تذکر داده بودند که مسئول جدید، حق عزل نیروهای اسلامی مشغول به کار در آن‏‎ ‎‏سازمان را ندارد. از این نظر هم، کار آقای مبلغی ایراد داشت. ‏

‏‏بنی صدر به آقای موسوی اردبیلی پیشنهاد می کند که ایشان رسیدگی کنند و اگر‏‎ ‎‏تشخیص دادند که آن عزل و نصبها بی جاست، جلو آنان را بگیرند. آقای موسوی اردبیلی‏‎ ‎‏هم به ماجرا رسیدگی کردند و به این نتیجه رسیدند که تا تعیین سرپرستان دائمی، این کار‏‎ ‎‏متوقف شود. همین مطلب به آقای مبلغی گفته می شود اما ایشان این پیشنهاد را‏‎ ‎‏نمی پذیرند و کار خودشان را ادامه می دهند. ‏

‏‏در آن روزها تازه شورایعالی دفاع تشکیل شده بود و هنوز اساسنامه نداشت. در یکی‏‎ ‎‏از این جلسات شورا در تهران که پنج نفر از اعضای شورایعالی دفاع، در آن شرکت‏‎ ‎‏داشتند، مسأله را بررسی کردیم و به این نتیجه رسیدیم که در آنجا دارد هرج و مرج‏‎ ‎‏به وجود می آید. من و آقای رجائی نامه ای به این مضمون به آقای مبلغی نوشتیم که‏‎ ‎‏عزل کنندگان را به سر کار خودشان برگردانند تا سرپرستان جدید تعیین شوند. ایشان به‏‎ ‎‏این بهانه که شورایعالی دفاع رسمیت ندارد، به آن نامه هم توجهی نکردند. ‏

‏‏بعد از این نامه، آیین نامه شورایعالی دفاع، در جلسه دیگری با حضور شش نفر‏‎ ‎‏(یعنی آقایان رجائی، خامنه ای، رضائی، پرورش که چهار عضو اصلی بودند، و من و‏‎ ‎‏آقای منتظری که اعضای علی البدل بودیم)، تصمیم گرفته شد که از آقای مبلغی بخواهیم‏‎ ‎‏تغییرات را متوقف کنند. بعد، من در همین رابطه خدمت امام رفتم و قبل از من هم، آقای‏‎ ‎‏موسوی اردبیلی نزد ایشان رفته و با امام ملاقات کرده بودند. امام به من فرمودند: «به‏‎ ‎‏آقای موسوی گفتم که این آقایی که سرپرست است، قانونی نیست. او حق ندارد آنجا‏‎ ‎‏باشد و ترتیبی بدهید موقتاً کسانی آنجا باشند تا مجلس قانون را رسیدگی کند.» بعد هم‏‎ ‎

‏
‏‎

‏‎

• . پا به پای آفتاب؛ ج 6، صص 147ـ 148.