تصویب آرم جمهوری اسلامی
از همان روزهای اول پیروزی انقلاب و خصوصاً پس از برگزاری رفراندوم نظام جمهوری اسلامی ایران، شکل و فرم آرم و نشانه اصلی این نظام جدید، مورد بحث بود.
گروهی تأکید داشتند که همان آرم شیر و خورشید، نشان جمهوری اسلامی باشد و می گفتند که این نقشی است که از آثار تاریخی گرفته شده و نشانه ایرانیّت است و مردم نیز با آن آشنایی دارند. امّا امام این حرفها را نپذیرفتند و فرمودند آرم جدیدی طراحی شود.
در مورد رنگهای سبز، قرمز و سفید مخالفتی نبود؛ اصل، نشان جمهوری اسلامی بود که باید به نحوی محتوای آن حکومت اسلامی را بیان کند.
هنگام تهیه قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نیز به این مسأله توجه شد و ضمن تأیید رنگهای پرچم حمهوری اسلامی ایران تصویب شد که این این پرچم، با علامت مخصوص جمهوری اسلامی و شعار «الله اکبر» مورد استفاده قرار گیرد.
در اجرای این قانون گروهی از کارشناسان خبره و اهل فن از طرف شورای انقلاب مأمور پیگیری و اقدام شدند. آنها هم مسابقه ای را در این ارتباط برگزار کردند و در نهایت نیز چند طرح را برای شورا آوردند که از میان آنهاطرح آقای حمید ندیمی، بهتر تشخیص داده شد و به عنوان نشانه جمهوری اسلامی ایران (در جلسه 15 اردیبهشت 1359) به تصویب شورای انقلاب رسید.
کتابامام خمینی (س) به روایت آیت الله هاشمی رفسنجانیصفحه 203
در این طرح کلمه طیّبه «اللّه » مبنای فرم اصلی آرم بود و از ترکیب بندی های مختلف آن، مفاهیم اسلامی و انقلابی ارشمندی حاصل می شد.
من این طرح را پس از تصویب شورا، برای شرح جزئیات آن و تأیید نهایی (در تاریخ 19 اردیبهشت 1359) خدمت امام بردم که ایشان نیز آن را پس از ملاحظه تأیید و تصویب نمودند.
کتابامام خمینی (س) به روایت آیت الله هاشمی رفسنجانیصفحه 204