قطع رابطه با مصر
به دنبال امضای نهایی قرارداد صلح بین مصر و اسرائیل که میانجیگری امریکاییها (در تاریخ 6 فروردین 1358) در کمپ دیوید انجام شد و در پی اعلام نظر امام که «سادات با قبول این صلح، وابستگی خود را به دولت استعمارگر امریکا، آشکارتر نمود.» و تأکید ایشان مبنی بر اینکه «ایران، صلح سادات و اسرائیل را خیانت به اسلام و مسلمین و برادران عرب می داند و موضعهای سیاسی کشورهای مخالف این پیمان را تأیید می کند.» انتظار این بود که دولت موقت نیز اقدامی انقلابی انجام بدهد.
اما حرکت دولت موقت در محکومیت لفظی این قرارداد و پیام وزیر خارجه ایران (دکتر ابراهیم یزدی) به آقای عرفات که در آن قرارداد کمپ دیوید را «خنجر زدن از پشت به فلسطینیها» دانسته بود، به نظر چندان کفایت نمی کرد؛ زیرا بلافاصله موج گسترده ای از راهپیماییهای مردمی و تجمعهای متعدد در مقابل سفارت فلسطین در تهران به راه افتاد. سرانجام امام خودشان وارد قضیه شدند و طی فرمانی به دولت موقت (در تاریخ 10 اردیبهشت 1358) دستور قطع رابطه دیپلماتیک ایران و مصر را صادر کردند.
متن نامۀ حضرت امام خطاب به وزیر خارجه دولت موقت به شرح ذیل می باشد:
بسم اللّه الرحمن الرحیم
جناب آقای دکتر ابراهیم یزدی، وزیر امور خارجه
با در نظر گرفتن پیمان خائنانۀ مصر و اسرائیل و اطاعت بی چون و چرای دولت مصر از امریکا و صهیونیسم، دولت موقت جمهوری اسلامی ایران قطع روابط دیپلماتیک
کتابامام خمینی (س) به روایت آیت الله هاشمی رفسنجانیصفحه 208
خود را با دولت مصر بنماید.
10 / 2 / 58 ـ روح اللّه الموسوی الخمینی
این اقدام ایران همراه با تأکید بر این نکته که «قطع رابطه با دولت کنونی مصر به هیچ وجه عملی، علیه ملت دوست و برادر، مصر نمی باشد.» به سرعت مورد توجه و استقبال مردم مسلمان و آزاد منطقه و اندیشمندان و سیاستمداران حامی فلسطین در جهان، قرار گرفت.
کتابامام خمینی (س) به روایت آیت الله هاشمی رفسنجانیصفحه 209