محکومیت سلمان رشدی

‏‏محکومیت سلمان رشدی‏

‏‏کتابی که به صورت یک داستان تخیلی نوشته شده و همه همتش این است که خانواده،‏‎ ‎‏اصحاب، نزدیکان، آثار و شخص پیامبر را بویژه مهمترین آثار پیامبر را که قرآن است،‏‎ ‎‏بدنام کند.‏‎[1]‎

‏‏این یک حرکت شوم سیاسی بود که امام با هوش و تدبیری که دارند، این حرکت را‏‎ ‎‏درک کردند و خودشان به میدان آمدند و حضرت امام می توانستند که به بنده بفرمایند که‏‎ ‎‏شما در خطبه های نماز جمعه جواب بدهید و یا به یک دادگاهی بگویید که شما یک‏‎ ‎

‏
‏‎

‏‎ ‎

‏‎

• سلمان رشدی نویسنده هندی الاصل با نوشتن کتاب آیات شیطانی به مقام مقدس رسول گرامی اسلام حضرت ختمی مرتبت ـ صلی اللّه علیه و آله و سلم ـ و به مقدسات مسلمین اهانت نمود. پس از انتشار کتاب در شهریور سال 1367، غرب در ابتدا تلاش کرد تا کتاب مزبور تنها به عنوان یک اثر ادبی معرفی شود که سبب واکنش ملتهای مسلمان نگردد. اما توزیع کتاب از همان ابتدا خشم مسلمین را به دنبال آورد. در مهر سال 1367، مسلمانان هند و سپس پاکستان با تظاهراتی علیه نویسنده کتاب مزبور، نفرت خود را از انتشار آن اعلام کردند و چاپ و حتی ورود کتاب آیات شیطانی در پاکستان، هند و سپس عربستان ممنوع شد. در 25 دی 1367، یعنی قبل از صدور فتوای امام خمینی(س)، مسلمانان برادفورد انگلیس نسخه هایی از کتاب آیات شیطانی را سوزاندند و در 24 و 25 بهمن همان سال، در جریان تظاهراتی که علیه کتاب مزبور در پاکستان و هند روی داد، دست کم هفت نفر به شهادت رسیدند.     امام خمینی(س) در فتوای تاریخی خود بر علیه نویسنده موهن آیات شیطانی حکم ارتداد سلمان رشدی را صادر فرموده و خواستار اعدام وی شدند. متن فتوای حضرت امام بدین شرح است:بسمه تعالیاناللّه و اناالیه راجعون     به اطلاع مسلمانان غیور سراسر جهان می رسانم مؤلف کتاب «آیات شیطانی» که علیه اسلام و پیامبر و قرآن، تنظیم و چاپ و منتشر شده است، همچنین ناشرین مطلع از محتوای آن، محکوم به اعدام می باشند. از مسلمانان غیور می خواهم تا در هر نقطه که آنان را یافتند، سریعاً آنها را اعدام نمایند تا دیگر کسی جرأت نکند به مقدسات مسلمین توهین نماید و هر کس در این راه کشته شود، شهید است ان شاءاللّه . ضمناً اگر کسی دسترسی به مؤلف کتاب دارد ولی خود قدرت اعدام او را ندارد، او را به مردم معرفی نماید تا به جزای اعمالش برسد. والسلام علیکم و رحمة اللّه و برکاته. روح اللّه الموسوی الخمینی صحیفه امام؛ ج 21، ص 263
• . جمهوری اسلامی؛ 6 / 12 / 1367، ش 2829، ص 5.