سال پیروزی

‏‏سال پیروزی‏‏ ‏

‏‏هدف ما چیزی است که روز اول، امام امت فرمودند: «متجاوز باید تنبیه شود و کمترین‏‎ ‎‏تنبیه این است که شر حزب بعث از سر ملت عراق کوتاه شود و در مرحله بعد،‏‎ ‎‏خسارتهای جمهوری اسلامی در این جنگ باید پرداخت گردد.»‏

‏‏برنامه ای برای تأمین این هدف ریخته شد که جرقه اول آن فرمایشات امام، در اوایل‏‎ ‎‏سال جاری (سال 1365)، بود‏‎[1]‎‏ که تکلیف مردم را در بارۀ جنگ روشن کردند و امسال را‏‎ ‎
‏‎

‏‎ ‎

‏‎

• . به دنبال پیروزیهای رزمندگان اسلام در فاو، امام خمینی(س) به مناسبت حلول سال نو (1365)، در خصوص جنگ فرمودند: «من امیدوارم در این سال نو، پیروزی چشمگیری عایدشان شود و اسلام تقویت بشود...»      همچنین پیام امام به سمینار "لبیک یا امام " اهمیت فراوان داشت. امام در این پیام ضمن تأکید بر تزلزل نظام بعثی و حامیان او، خواستار استمرار "نبرد فاو" تا سقوط صدامیان شدند و پرکردن جبهه های نبرد از نیروهای آموزش دیده را از اهمّ واجبات الهی دانسته و در پیام مزبور در این باره فرمودند: «استکبار جهانی و اکثر کشورهای منطقه به خوبی دریافته اند که امروز نجات صدام از این بن بست و منجلابی که خود آنان برای او به وجود آورده اند، امری ناممکن است».     اهداف و علل طرح شعار "سال سرنوشت":      سخن از یکسره کردن کار جنگ در سال 1365 را اوایل این سال، برخی از مسئولان مورد تأکید قرار دادند که از جمله می توان به سخنرانی آیت اللّه هاشمی رفسنجانی (نماینده امام در شورای عالی دفاع) و سخنان حضرت آیت اللّه خامنه ای (رئیس جمهور وقت) اشاره کرد.     ما حصل این سخنانی که با توجه به وضعیت اقتصادی کشور و کاهش شدید قیمت نفت مطرح می شد، این بود که گذشت زمان به نفع جمهوری اسلامی نیست و دشمن سعی دارد وضعیتی را فراهم سازد تا با از دست رفتن این فرصت، امکان تدارک جبهه های خودی مقدور نباشد، بنابراین تا دیر نشده باید ضربه نهایی را بر دشمن وارد کرد. در صورت وارد شدن ضربه کاری دیگری به رژیم عراق، نظام بین المللی به نفع ما وارد عمل شده، به خواسته های ایران، تن خواهد داد. آیت اللّه هاشمی رفسنجانی طی سخنانی در جمع مسئولان سیاسی و نظامی کشور در اوایل سال 1365، این دیدگاه را بهتر توضیح داده اند. ایشان ضمن بررسی وضعیت سیاسی و اقتصادی کشور و با اشاره به کاهش قیمت نفت و درآمدهای ارزی کشور اظهار داشتند: اینها دارند طوری حرکت می کنند که ما در آینده نتوانیم حتی همین نیروهای رزمنده ای که با سلاح سبک هم می جنگند، تدارک کنیم تا جنگ را غیرقابل تدارک کرده و به منافع اقتصادی ما ضربه بزنند. اولین اقدام آنها همین پایین آوردن قیمت نفت بود که ما نتوانیم با صدور بیشتر، قیمت را جبران کنیم و با توجه به وابستگی صنایع نظامی و تدارک جبهه ها به نفت، همین مقدار را هم از ما بگیرند. در محاسباتی که تا کنون شده، به نظر ما هیچ راهی بهتر از این که ما در پیشبرد جنگ تسریع کنیم، وجود ندارد؛ یعنی زمان الان به نفع ما نیست. دشمن به طور عادی تدارک می شود، امّا ما در شرایط عادی، تدارکاتمان، ممکن است در اثر عواملی ضعیف تر شود. علاوه بر این که وضع عمومی کشور هم این مسأله را ایجاب می کند.  (روز شمار جنگ ایران و عراق؛ ج 43، صص 44-45)
• . کیهان؛ 18 / 4 / 1365، ش 12783، ص 2.