در مرحله ای از عملیات کربلای 5، در غرب کانال ماهی و شرق بصره، نیروهای لشکر 21 حضرت رسول (ص) تحت فشار شدیدی قرار داشتند. تعداد محرومین و شهداء نسبتاً زیاد بود. گر چه مدت تقریباً دو ماهی بود که نیروها به مرخصی نرفته و سختی های زیادی را متحمل شده بودند، اما پایمردی و تلاش آنها بسیار قابل تحسین بود. به پاداش این کار رزمندگان،
کتابامام و دفاع مقدسصفحه 137
ترتیب ملاقاتی با حضرت امام برای آنها داده شد. جریان کار از این قرار بود که روز پنجم فروردین 1366 توسط حاج سید احمد آقا و آقای توسلی درخواست خود را مطرح کردیم. تعطیلات عید نوروز بود و همه در حال استراحت. ملاقاتهای رسمی هم همه تعطیل بود. با همه اینها وقتی که حضرت امام با درخواست ملاقات رزمنده ها مواجه شدند، با آغوش باز پذیرفتند. این همه لطف و محبت نسبت به رزمنده ها برای ما هم بسیار تعجب آور بود. خلاصه روز ششم فروردین خدمت ایشان رسیدیم. گزارش اوضاع و احوال لشکر و آمادگی بسیجی ها و سپاهیان را برای ایستادگی و جانبازی به حضورشان ارائه کردیم. آن بزرگوار بسیار خوشحال شده و لطف و محبت خاصی ابراز داشتند.
عشق و علاقه بین امام و رزمندگان دو طرفه بود و با هر دیدار امام گویی جانی تازه در کالبدها دمید می شد و تمام خستگی ها از تنها زدوده می گردید. در جبهه و در کوران عملیات و در هر حالت اگر رزمندگان کسی را می دیدند که احتمال می دادند به ملاقات حضرت امام برود، سلام خود را به حضور آن بزرگوار تقدیم می داشتند و دیگر ذکری و حرفی از خانواده های خود نداشتند.
کتابامام و دفاع مقدسصفحه 138