10
شجاعت
امام علی علیه السلام:
«الشَّجاعةُ نُصرَةٌ حاضِرَةٌ و فَضیلَةٌ ظاهِرَةٌ».
شجاعت،نصرتی نقد و فضیلتی آشکار است.
***
واقعۀ تلخ و غم انگیز کشتار طلاب و مردم انقلابی در مدرسه فیضیه توسط کماندوهای رژیم، در نوروز سال 1342 اتفاق افتاد. فرماندۀ این دژخیمان سرهنگ مولوی رئیس ساواک تهران بود. حضرت امام در عاشورای همان سال که با 13 خرداد همزمان بود، در مدرسۀ فیضیه سخنرانی مهمّی ایراد فرمودند که بیشتر خطابشان به شاه بود و هنگامی که از ماجرای جنایت بار فیضیه صحبت کردند و می خواستند سرهنگ مولوی را معرفی کنند، فرمودند: «... آن مردک آمد در مدرسۀ فیضیه حالا اسمش را نمی برم، آن وقت که دستور دادم گوش هایش را ببرند، آن وقت اسمش را می برم...».
دو روز بعد یعنی 15 خرداد 42 امام را دستگیر و در پادگان عشرت آباد تهران زندانی کردند. مرحوم حاج آقا مصطفی از حضرت امام نقل می کرد که در همان ساعت های اول زندانی شدن، سرهنگ مولوی وارد شد و با قیافۀ قلدرمآبانه و با لحن مسخره ای گفت:
ـ آقا تازگی دستور نداده اید که گوش کسی را ببرند؟
کتابسبزتر از سبزصفحه 23
او با این طعنه خواسته بود، روحیه امام را تضعیف کند، ولی امام بعد از چند لحظه سکوت سرشان را بلند می کنند و با لحنی مطمئن و محکم می فرمایند: هنوز دیر نشده است.
دیری نگذشت که سرهنگ مولوی تنزل رتبه پیدا کرد و به یکی از مناطق دورافتادۀ آذربایجان منتقل شد و پس از چندی در حادثه سقوط چرخبال به هلاکت رسید.
کتابسبزتر از سبزصفحه 24