27 ـ «بسم الله‌» گفتن

‏27‏

‏ ‏

‏ ‏

«بسم الله » گفتن

‏ ‏

‏     ‏امام علی ‏علیه السلام‏‏:‏

‏     «مُداوَمَةُ الذِّکرِ خُلْصانُ الأولیاءِ»‏‎[1]‎‏.‏

‏    ‏مداومت بر ذکر خدا، دوست صمیمی‎ ‎اولیاء است.

‏***‏

‏     حضرت امام حتی در جزئی ترین کارهای زندگی، نه‏‎ ‎‏تنها ملتزم به انجام واجبات و اجتناب از محرمات بودند‏‎ ‎‏که در کارهای مستحب نیز همین التزام را داشتند. بالاتر‏‎ ‎‏اینکه در دو راهۀ میان انتخاب مباحات و مستحبات، مقیّد‏‎ ‎‏به انتخاب اصلح و احسن بودند و به مستحبات عمل‏‎ ‎‏می کردند. در مجموع می توان گفت زندگی ایشان تجسمی‏‎ ‎‏از سنّتهای اسلامی بود؛ برای مثال، بارها اتفاق افتاد که اگر‏‎ ‎‏کسی برای وارد شدن به اتاق امام به در می کوبید،‏‎ ‎‏حضرت امام به جای اینکه از کلمۀ «بفرمایید» استفاده‏‎ ‎‏کنند، می فرمودند: «بسم الله ». در واقع ضمن ذکر نام خدا، با‏‎ ‎‏استعاره ای لطیف اجازۀ ورود و آغاز دیدار را با نام خدا‏‎ ‎‏پیوند می دادند‏‎[2]‎‏.‏

‎ ‎

کتابسبزتر از سبزصفحه 45

  • )) میزان الحکمة، حدیث 6362.
  • )) در سایه آفتاب، ص 131، راوی: حجة الاسلام رحیمیان.