فصل اول: در ایران

مرجعیت در خراسان بعد از رحلت آیت الله بروجردی

‏ طبیعتاً یک جوان با این مسائلی که شما می فرمایید دنبال مسائل ‏‎ ‎‏شرعی و تقلید هم هست،در مشهد بفرمایید ‏‏که مرحوم‏‎ ‎‏آیت‌الله بروجردی ‏‎ ‎‏چقدر برای شما آشنا بود آیا از ایشان تقلید می کردید؟‏

‏ بله ما از اول تقلید، از مرحوم آیت‌الله العظمی بروجردی تقلید ‏‎ ‎‏می کردیم. بعد از فوت مرحوم آیت‌الله بروجردی، در مشهد مرحوم حاج ‏‎ ‎‏شیخ هاشم و مرحوم حاج شیخ مجتبی قزوینی یک تسلیت نامه ای به ‏‎ ‎‏آیت‌الله العظمی شاهرودی و آیت‏‏الله شیرازی که در نجف بودند، دادند ‏‎ ‎‏که چاپ و منتشر شد - دو نفر از مراجع عالی مقام هم سطح آیت الله ‏‎ ‎‏حکیم بودند - البته خارجی ها و عراقی ها و عرب ها اصرار داشتند که ‏‎ ‎‏آقای حکیم مرجع بشود. دولت هم اصرار داشت که آقای حکیم مرجع ‏‎ ‎‏بشود، تا مرجعیت برود به خارج از ایران و به فردی غیر ایرانی و عرب ‏‎ ‎‏زبان منتقل شود این تسلیت نامه ای که این دو بزرگوار دادند و مورد ‏‎ ‎‏تایید دیگران هم قرار گرفت باعث شد که مردم استان خراسان مقلد ‏‎ ‎‏آیت‌الله شاهرودی شوند برای اینکه مرحوم آیت‌الله سید عبدالهادی ‏‎ ‎

کتابخاطرات حجت الاسلام والمسلمین فردوسی پورصفحه 14
‏شیرازی‏‎[1]‎‏ اعمی‏‏ (نابینا)‏‏ بود و خود حاج شیخ مجتبی قزوینی فرمودند که ‏‎ ‎‏آن نقص باعث می شود که مردم به طرف ایشان نروند، قهراً از آقای ‏‎ ‎‏شاهرودی تقلید خواهند کرد. کما اینکه اکثراً از آقای شاهرودی تقلید ‏‎ ‎‏کردند و یک عده ای هم مقلد آیت‌الله العظمی میلانی شدند و شاید همین ‏‎ ‎‏موضوع بیشتر باعث ناراحتی اطرافیان آیت‌الله میلانی شد که چرا شما به ‏‎ ‎‏آنها تسلیت گفتید، آقای میلانیکه اینجا بودچرا بهایشان‏‏ تسلیت ‏‏نگفتید؟ ‏‎ ‎‏گفتند خوب نظر ما این بوده است و این مساله‏‏‌‏‏ای که برخی معتقدند ‏‎ ‎‏مرحوم آقا شیخ به خاطر مخالفت با فلسفه با آقای میلانی مخالف بوده ‏‎ ‎‏است این ‏‏تمام موضوع ‏‏نیست، مرحوم آقا شیخ درست است مخالف با ‏‎ ‎‏فلسفه بود، اما فلسفه را هم می فهمید و از روی فهم و درک رد می کرد‏‏.‏

کتابخاطرات حجت الاسلام والمسلمین فردوسی پورصفحه 15

  • . آیت الله العظمی سید عبدالهادی شیرازی از مراجع شیعه در سال 1305 متولد شد. در دوران  طفولیت با رحلت پدر تحت سرپرستی عموی پدرش یعنی میرزای بزرگ قرار گرفت و مدارج  علمی دروس حوزوی را به سرعت طی کرد. در بیست سالگی عازم نجف شد و از محضر  اساتید وقت آخوند خراسانی و علامه یزدی بهره برد. سپس خود در شمار اساتید و بزرگان  حوزه نجف قرار گرفت. پس از رحلت آیت الله بروجردی، زعامت و مرجعیت شیعیان و  تصدی حوزه علمیه نجف را بعهده گرفت و سرانجام در صفر 1382 ق به سرای باقی شتافت.