وقتی خبر تبعید امام به ترکیه در ایران و مخصوصاً در مشهد منتشر شد، اولین شب بعد از تبعید امام، علما و مدرسین آنجا منزل آیت‌الله العظمی میلانی جمع شدند و به مشورت پرداختند که چکار بکنند. آنها تصمیم گرفتند که صبح اول وقت یعنی بعد از اذان صبح در مسجد جامع گوهرشاد، بعد از نماز جمع بشوند. اما مرحوم حاج شیخ مجتبی قزوینی فرموده بود که ممکن است مسجد را ببندند. گفتند اگر مسجد را بستند صحن نو می رویم، اگر صحن نو را بستند مدرسه میرزا جعفر یا صحن سقاخانه می رویم. اتفاقاً مقارن صبح مسجد گوهرشاد را بستند، صحن نو
کتابخاطرات حجت الاسلام والمسلمین فردوسی پورصفحه 76
هم بسته شد و آقایان و مدرسین به مدرسه میرزا جعفر تشریف آوردند. برنامه این بود که به مدرسین و طلاب و همچنین به بازاریها و اصناف اطلاع بدهندکه آنها همملحق بشوند و حالت تحصن پیدا کنند. وقتیکه مسجد را بستند و صحن نو را بستند قهراً آن برنامه به آن صورت کامل اجرا نشد اما در مدرسه میرزا جعفر طلاب و مدرسین جمع شدند و منتظر بودند که آیت‌الله العظمی میلانی و همچنین آیت‌الله قمی تشریف بیاورند. وقتی طول کشید و مدتی گذشت بعضی از طلاب خبر آوردند که آقا سید محمد علی میلانی آقازاده آیت‌الله العظمی میلانی گفتند که دیشب از طرف رئیس شهربانی و ساواک، آقا تهدید شدند که شما حق ندارید از منزل خارج بشوید، لذا ایشان از منزل خارج نمی شوند. البته همین تهدید برای آیت‌الله قمی هم بود اما آیت‌الله قمی از منزل خارج شدند و اعتنایی به این تهدید نکردند. ایشان که به طرف مدرسه میرزا جعفر به وسط بازار می رسند در مقابل درب مسجد گوهرشاد مامورین ایشان را دستگیر می کنند و به زور به منزل برمی گردانند و منزل ایشان هم محاصره می شود و تا چند روز هم در محاصره بود و نمی گذاشتند کسی رفت و آمد بکند حتی از داخل و اندرون هم برای تهیه مواد اولیه زندگی، مثل نان و غذا اجازه نمی د ادند کسی خارج بشود یا وارد بشود. خوب علمایی که در مدرسه میرزا جعفر جمع بودند یک تلگراف به عنوان پشتیبانی و حمایت از امام تهیه و مخابره کردند و بعد هم جمعیت متفرق شدند.
خبر بازداشت و حصر آیت‌الله قمی در منزلشان رسید. آقایان ناراحت شدند و بر تاثرشان افزوده شد. آیت‌الله قمی مدت 27 روز در منزلشان تقریباً زندانی بودند و تحت محاصره قرار گرفتند. بعد از 27 روز یک
کتابخاطرات حجت الاسلام والمسلمین فردوسی پورصفحه 77
مدت کوتاهی آزاد شدند که روز مبعث رسول (ص) بود که ایشان منزل را باز کرده و مردم رفت و آمد کردند و در آن جشن و مراسم 27 رجب شرکت جستند.
کتابخاطرات حجت الاسلام والمسلمین فردوسی پورصفحه 78