حاج آقا یک سوالی است که مربوط به سال 1350 میشود، سالی که اختلاف رژیم بعثی با ایران بالا گرفت و منجر به آواره شدن یک سری از ایرانی های مقیم عراق شد آیا امام عکس العملی نشان دادند؟
بله، این سوال خوبی است. در سال 1350 و قبل از انعقاد قرارداد صلح 1975 الجزایر بین ایران و عراق رخ داد همچنین این واقعه بعد از تشکیل هسته مرکزی روحانیت مبارز خارج از کشور بود. در آن سال دولت عراق اعلام کرد که تمام ایرانی های عراق اعم از مقیم و غیر مقیم باید از عراق خارج بشوند و یک مهلت سه روزه دادند، در حالی که قبلاً به یهودی ها شش روز مهلت داده بودند. این سه روز به سرعت تمام شد و طلبه ها خیلی به زحمت افتادند. فردای روزی که مهلت تمام می شد طلاب اجتماع کردند و به بیت آیت‌الله خویی رفتند که ببینند تکلیفشان چیست و آقا چه دستوری می دهد. وقتی آنجا رفته بودند من نبودم ولی گفتند که افراد بیت ایشان اعلام کردند: آقا دیشب حالشان به هم خورده است و به بغداد فوری منتقل کرده‌اند و از آنجا هم به لندن برای معالجه اعزام گردیده اند. این مساله از اصل ماجرای اخراج ایرانیان برای طلاب
کتابخاطرات حجت الاسلام والمسلمین فردوسی پورصفحه 127
سنگین تر بود مثل اینکه امید هر کسی به پدرش است یک مرتبه متوجه می شود که پدرش هم رفت.
طلاب دیدند چکار کنند منزل امام آمدند.آنجا که آمدند امام سخنرانی مفصل کردند و فرمودند: از این مسائل نگران نباشید از این مسائل خیلی پیش آمده است، حوزه ها را به هم زدند دوباره حوزه ها شکل گرفت و تشکیل شد، اگر ایران هم رفتید یا جای دیگری رفتید باز هم به همین عراق بر می گردید. ایشان یک تلگرافی هم به احمد حسن البکر که آن موقع ریاست جمهور بود مخابره کردند که تلگراف خیلی تند و مفصلی بود.
آیت‌الله حکیم هم اقدام کردند اقدام ایشان این بود که یکی از صاحب منصبان را از بغداد خواستند. وقتی که آن فرد خدمت آیت‌الله العظمی حکیم آمد ایشان یک مهر تربت برداشته بودند فرمودند: ببینید ایرانی هایی که به عراق می آیند به این خاک عراق میلیونها تومان پول می دهند و این خاک را بر می دارند و با خودشان به ایران می برند، حالا شما چه دلی دارید که اینها را بیرون می کنید و اینها را راه نمی دهید.
بعد آقای فلسفی رحمة‌الله علیه در آن سخنرانی که در مسجد حاج سید عزیز‌الله ایراد کردند فرموده بودند: امام تلگرافی کردند که 51 کلمه بود و تنها کسی که اقدام کرد امام بود. البته آقای حکیم هم اقدام کرد اما اقدام مفید و موثر همان اقدام امام بود برای طلبه ها سخنرانی کرد، ایشان به طلاب فرمودند: نگران نباشید ما اینجا تبعیدی هستیم، اینجا که نباشیم یک جای دیگر می رویم هر جا که باشیم زمین خدا وسعت دارد و ما زندگانی و مبارزه خودمان را ادامه می دهیم. البته غالب طرفداران امام و همچنین کسانیکه علیه شاه مبارزه کردند اخراج نشدند.
کتابخاطرات حجت الاسلام والمسلمین فردوسی پورصفحه 128