برخورد حضرت امام با وسایل ارتباط جمعی در نجف چگونه بود؟
محیط نجف محیط بسته ای بود و حتی روزنامه خواندن امری خلاف عدالت و مروت به حساب می آمد. بخصوص برای یک مرجع خیلی امر غیرعادی بود که روزنامه بخواند. من یک روز به محضر امام رفتم و به ایشان گفتم شما روزنامه های اینجا را مطالعه می فرمایید؟ گفتند: بله می خوانم. پیدا بود که امام با شیوه ای که حساسیت و انعکاس بیرونی را بر نیانگیزد، می خواهند با وضعیت و محیط کشور و مطالب روزنامه ها فاصله نداشته باشند. پس اوقات خاصی را برای مطالعه روزنامه اختصاص داده بودند، منتهی کسی از مطالبی که ایشان مطالعه می کردند و یا به آنها اهمیت می دادند آگاه نبود جز نزدیکان و محرمان نزدیک. رادیو هم گوش می دادند، اخبار گوش می کردند. حتی گاهی اعضای بیت امام به من می گفتند خلاصه اخبار و مطالب برجسته اش را یادداشت کنم و خدمت امام ببرم. پس از مدتی گفتند که دیگر نیازی نیست. من احساس کردم که خودشان وسیله ای در اختیارشان هست و تا آن جایی که مفید بدانند گوش می کنند.
امام نشریات مختلفی را که از تشکلها و سازمانهای اسلامی در خارج می رسید، مطالعه می کرد و وقتی من پیش ایشان می رفتم، احساس می کردم که ایشان مسائل روز را می داند و به اصطلاح امروزی «Up to date» هستند.
0منتهی حضرت امام تظاهر نمی کرد یعنی به عنوان این که من
کتابگوشه ای از خاطرات حجت الاسلام والمسلمین سید محمود دعاییصفحه 166
روشنفکر هستم و رادیو گوش می کنم و روزنامه می خوانم و اهمیت به اخبار سیاسی می دهم از خودش صحبت نمی کرد. گرچه امروزه تعریف از خود در بعضی از مجامع و روزنامه ها به عنوان یک امتیاز تلقی می شود اما امام همیشه از تظاهر پرهیز می کرد ولی برحسب ضرورت به مسائل زمان و عصر خود آگاه بود.
از نظر امام، روحانی و فقیه در صورتی می تواند قدرت درک جامع تر و تصمیم گیری موثری در جامعه داشته باشد که به دروس معهود و مالوف حوزه اکتفا نکند و تحّولات زمانه خود را به خوبی بشناسد. «العالم بزمانه لاتهجم علیه اللوابس». عالِمی که از مقتضیات و تحّولات عالَم آگاه نباشد مورد هجوم قرار خواهد گرفت. مانند کسی که در تاریکی حرکت می کند. امام چنین کسی را در حوزه های سیاسی و حکومتی و اجتماعی، مجتهد نمی دانستند.
کتابگوشه ای از خاطرات حجت الاسلام والمسلمین سید محمود دعاییصفحه 167